De diepe dreiging die uitgaat van ‘Ebb’, dat de openingsscore voor menige film zou kunnen zijn, zet de luisteraar even op het verkeerde been. Julia Kent, een in Canada geboren en in New York wonende celliste, is bij ons het best gekend als bandlid van Antony And The Johnsons. Op haar derde album, ‘Character’, overheerst vooral melancholie, waar de strijkers variatie in brengen: van diep en doordringend (‘Fall’) tot verzacht door speelse toetsen (‘Flicker’).
Wie het werk van Julia enigszins kent (pun intended), weet al dat de cello-virtuose een hang heeft om ondanks het weinig voor de hand liggende instrumentarium een benadering in haar composities toe te passen die dichter aanleunt bij rock dan bij klassieke muziek. De elektronica die ‘Kingdom’ ondersteunt, is hier een mooi voorbeeld van. Het maakt ook een song als ‘Intent’ toegankelijk genoeg voor het avontuurlijke oor van de indieluisteraar. Wie goed oplet, merkt achtergrondgeluiden op die door dolfijnen lijken geproduceerd. Julia Kent evoceert die op een manier die veel subtieler is dan ze gehanteerd worden in de filmmuziek van ‘Le Grand Bleu’ en kan daarom op onze goedkeuring rekenen. Afsluiter ‘Nina And Oscar’ behoort eveneens tot het kransje liedjes op deze plaat die we onze gasten tersluiks durven voorschotelen onder het nuttigen van een fijne maaltijd, zonder te moeten vrezen dat ze verschrikt van hun bord opkijken.
Een evidente keuze is deze langspeler nochtans niet. Deze vrouw maakt muziek die zich ophoudt aan de rand van het muzikale universum waar we bij Indiestyle een venster voor willen zijn. Wie zang wil, mag nu al de zaal verlaten, want Julia Kent laat enkel de instrumenten spreken. Toch worden wij geraakt door zoveel pracht, zoveel beheersing en zoveel weltschmerz. En als we, afgewezen door het mooiste meisje op het feestje, alleen thuiskomen, te onrustig om ons bed op te zoeken en met een slaapmutsje in de hand, zullen we dit schijfje uit het (prachtige) hoesje halen om ons te wentelen in zelfmedelijden.
Dit album wordt verdeeld door Konkurrent.