Hij is niet voor een gat te vangen, die JPEGMAFIA. Jaren heeft in de marge muziek uitgebracht tot hij in 2018 potten wist te breken met ‘Veteran’. Later volgden nog ‘All my heroes are cornballs‘ en ‘EP!’. Iedere release van JPEGMAFIA (Peggy voor de homeboys) is ondertussen iets om naar uit te kijken. De rapper plaatst zich in de meer experimentele hoek van de hiphop en rap en duwt met iedere release de grenzen van het genre iets verder voor zich uit. Op ‘EP2!’ is dat niet anders.

Wie al vertrouwd is met de muziek die Peggy maakt verwacht zich aan een hoop geschreeuw en harde beats als die de tracklist onder ogen krijgt. Alles staat in hoofdletters en wordt geaccentueerd met een uitroepteken. Vrij in your face als je het ons vraagt. De soep wordt echter niet zo heet gegeten als ze opgediend wordt. Zeven nummers telt de EP en nergens gaat hij echt hard. Zijn vocalen zijn gekuist en de eindeloze stroom van verkapte samples en harde beats is nergens te bespeuren. Op ‘EP2!’ bouwt hij voort op wat hij met ‘All my heroes are cornballs’ en ‘EP!’ al in gang zette: bedachtzamere muziek.

Al is de scherpte niet helemaal verdwenen. We vinden ze vooral terug in zijn teksten. Peggy, zelf een ex soldaat bij het Amerikaanse leger, schuwt de grote onderwerpen niet. Van onverholen kritiek op hoe het land met zijn veteranen omspringt (‘KELTEC!’) tot bodyshaming en seksuele intimidatie & aanranding (‘FIX YOURSELF!’). Anno 2021 is het eveneens behoorlijk moeilijk om als sociaal bewuste rapper white supremacy en systemisch racisme links te laten liggen en dat doet hij niet. ‘THIS ONES FOR US!’ is een onverholen aanklacht die je aandacht vast weet te houden.

‘EP2!’ voelt vooral aan als een schot voor de boeg, een probeersel. Peggy ging op afzondering en bokste het kleinood in elkaar op een goeie drie weken. Buiten James Blake die zijn gouden touch leende om van ‘PANIC ROOM!’ een pareltje te maken, is het vooral Peggy, zijn synths en zijn hersenspinsels die de dienst uitmaken. Die combinatie geeft ons dik zeventien minuten waarin de rapper vooral zijn ei lijkt kwijt te willen om daarna met een schone lei opnieuw te beginnen. De zeven nummers zijn stuk voor stuk goed, maar niet fantastisch. Dat maakt van ‘EP2!’ een leuk tussendoortje. Al sluiten we niet uit dat we hier over een paar jaar op terug kijken en beseffen dat we hier de transitie van JPEGMAFIA naar iets meer mainstreammuziek zagen. Een beetje zoals Tyler, The Creator van ‘Goblin’ naar ‘Igor’ wist te vervellen. De scherpe kantjes worden eraf gevijld.