Nia Archives, het alias van Dehaney Nia Lishahn Hunt, heeft last van een wel zeer luide stilte. De Yorkse creëert energieke jungle en voegt er via haar zang en teksten een gevoelige toets aan toe. De amper 24-jarige brengt op die manier op persoonlijke wijze een emotionele millenialangst in beeld waar velen van haar generatiegenoten onder leiden. “I feel so lonely in crowded rooms”, gaat het bijvoorbeeld in ‘Crowed roomz’. Op ‘Silence Is Loud’ tracht Nia Archives haar generatie van knallende hymnes te voorzien om hun onbehagelijke gevoelens al heupzwierend en hoofdtollend van zich af te schudden op de hyperactieve drum-‘n-bass die dit album brengt. Dat is helaas ook het enige wat Hunt doet.

Nia Archives doet haar eigen productiewerk en verzorgt haar eigen vocals. Dat is een combinatie die we in het circuit van de elektronische muziek toch niet ontzettend vaak tegenkomen en verdient zeker bewondering. Het is vooral dat stemgeluid dat bij momenten wel opvalt.  Zo was het even dubbel checken bij ‘Blind devotion’ of er geen post mortem eerbetoon met Amy Winehouse op de plaat staat. De hese, toch geruststellende klank vult de hectiek van het immer heersende jungle-geluid mooi aan.

De persoonlijk teksten staan in contrast met de hypersonische percussie. De inhoud van de teksten zijn persoonlijk, maar zien af van enige sterke literaire waarde. Zo vertelt Hunt bijvoorbeeld over vervelende liefdesperikelen op ‘Out of options’. “Out of options with you/ I don’t know what to do with you”, vertelt ze ons nogal oppervlakkig. Dit nummer is iets opvallender in het geheel door de summiere, akoestische intro met gitaar en piano. Verder komen weinig begripvolle familieleden in het verhaal voor die duidelijk niet op dezelfde golflengte zitten. “Sometimes thing don’t feel right / with me F.A.M.I.LY.”, gaat het op het nummer ‘F.A.M.I.L.Y’. Hierin kun je duidelijk de frustratie en onbegrip in haar stem horen.

Nia Archives’ eerste plaat is van begin tot eind jungle. Dat is dus echt van begin tot eind. Je kunt halfweg het album steeds raden wat er komen zal. Het maakt het luisteren van het album op deze manier een nogal eentonige ervaring maakt. Er is duidelijk een thematiek waarin de zangeres-producer haar voornaamste hoofdzorgen kan verwerken. Al slaagt ze er niet in om dit in een meeslepend verhaal te gieten.

‘Silence Is Loud’ voelt niet aan als een geheel, maar eerder een fragmentarische collectie van nummers. Daarbovenop graaft ze niet ontzettend diep om haar emoties in krachtige, poëtische teksten om te zetten. Er staan fijne nummers op die het luisteren waard zijn. Van een totaliteit is er niet echt sprake. Dat maakt dat haar debuutplaat, jammer genoeg, geen muzikaal werk is om al te lang bij stil te staan.

Nia Archives speelt deze zomer op Dour (tickets & info).