Het Canadese viertal Nap Eyes brengt dit jaar reeds zijn derde album uit op vier jaar tijd. Na ‘Whine of the mystic’ uit 2014 en ‘Thought rock fish scale’ uit 2016 is er nu ‘I’m bad now’, een plaat waarmee het Canadese viertal nog scherper uit de hoek komt dan tevoren. Helaas enkel verbaal, want als geheel is het album beslist geen voltreffer. 

De plaat opent zwak met ‘Every time the feeling’, de enige song die expliciet over gevoelens gaat en die – ironisch genoeg – geen enkel greintje emotie lijkt te bevatten. Drums, gitaar, bas en zang; alle vier klinken ze even eentonig en voorspelbaar. Er zit geen enkele vorm van dynamiek in, wat het nummer statisch en saai maakt. Het enige iet of wat aantrekkelijke aspect ervan, is het countryblues-achtige deuntje in de gitaarlijn dat nu en dan even de kop opsteekt. Ook de tekst spreekt helemaal niet aan: “Every time the feeling comes, you never question why it comes to you this way”. No shit, Chapman.

Met ‘I’m bad’, ‘Judgement’ en ‘Roses’ lijkt de band zich te herpakken, maar niet heus: de ritmes en melodieën klinken veelbelovend, maar de songs zijn veel te langdradig. De gitaarsolo van een minuut aan het einde van ‘I’m bad’ is overbodig, terwijl de eentonige en zagerige zanglijn van Chapman stoort in ‘Jugdement’. ‘Roses’ heeft een iets vlotter en groovier ritme dan andere nummers op de plaat, maar weet toch niet te verrassen. Opnieuw blijft de muziek zowel qua dynamiek als qua melodie te veel binnen een vast stramien steken.  

Het album neemt een aangenamere wending met ‘Sage’ en ‘Hearing the bass’. In dat eerste nummer zorgt een subtiel, breekbaar samenspel tussen zang en gitaar voor een intieme sfeer. De bijna constante aanwezigheid van gitaar-slides geeft ‘Sage’ een extra speciaal karakter. ‘Hearing the bass’ heeft dan weer een aanstekelijk ritme en ook de gitaarsolo aan het einde van het nummer zorgt voor een innemende toets

‘I’m bad now’ wordt pas echt aangenaam om naar te luisteren wanneer twee derde van de songs reeds de revue gepasseerd zijn. Tegen dan hebben we al iets anders gevonden om onze luistertijd aan te spenderen.