De award voor de wildste bandnaam van dit jaar gaat volgens ons alvast naar Illuminati Hotties. Voorlopig is er weinig bekend over deze indiepopgroep uit LA, maar geef toe, de naam spreekt al tot onze verbeelding. Meer nog: zangeres Sarah Tudzin toont zich op debuutalbum ‘Kiss yr frenemies’ minstens even goed in het schrijven van teksten als in het benoemen van haar band.

Met nummers in verschillende maten, vormen en stijlen is dit niet zomaar het zoveelste surfpop-garagebandje. Enerzijds is er inderdaad die typerende zorgeloze stijl met ruw gitaarwerk en losslaande drumpartijen, te horen in opener ‘You’re better (than ever)’. Anderzijds legt Sarah Tudzin haar ziel open en bloot met geweldig kwetsbare maar krachtige nummers. Noem dit gerust de dag- en nachtkant van het album.

Op de dagkant kleven etiketjes van wat sixties meisjespopgroepen met catchy gitaarriffs (‘Shape of my hands’). Het eeuwig optimistische ‘Paying off the happiness’ en het heerlijk variërende ‘Pressed to death’ zijn meer sfeermakers voor een ontspannen surfbijeenkomst, waarbij “I could probably use a fourth job” de nagel op de kop slaat van de problematieken van een twintigjarige.

Toch is ‘Kiss yr frenemies’ meer dan wat eenvoudige surfmelodieën die roekeloze en naïeve jeugdigheid representeren. Het gezellige surffeest begint zo stillaan ten einde te komen, het kampvuur dooft uit en je blijft over met Sarah. Hoe meer sterren aan de hemel verschijnen, hoe dieper de gesprekken. Je kan niet anders dan vallen voor deze charmante en eerlijke persoon door de manier waarop ze zingt. ‘Cuff’ begint met kalme omgevingsgeluiden, maar kookt al snel over met weerbarstige gitaren die alle emoties kunnen omvatten. ‘The rules’ wisselt af met prachtig akoestisch gitaarwerk en heerlijk poëtische teksten als “I am plastered on these walls” en “I am dripping from these drawers”. Het album is in volledige lijn down-to-earth, zelfs tijdens de gitaarbombardementen die ‘For Cheez (my friend, not the food)’ afsluiten – nog zo’n geweldige titel.

‘Kiss yr frenemies’ markeert de intrede van een onbetwistbare creatieve stem in de indierock. Er zijn voldoende behaaglijke muzikale momenten, die niet zozeer bijzonder artistiek of geniaal pretenderen. Nee, waar het ons om draait is de oprechtheid en eerlijkheid van Sarah. Gekleurd met prachtige beeldspraak, waarmee elke twenty-something zich kan identificeren, maken we graag tijd om naar haar verhaal te luisteren.