Wavves is een band met een rijke geschiedenis. In 2008 brachten ze hun gelijknamige debuutalbum uit, dat enorm veel succes kende. Het leverde hen zelfs een platenlabel op bij Fat Possum, waar ze in 2009 hun tweede album “Wavvves” mee uitbrachten. Tijdens een optreden op Primavera Sound in datzelfde jaar ontstond een probleem op het podium vanwege overmatig drugsgebruik van frontman Nathan Williams. Het liep uit op een chaotisch vroegtijdig afgebroken optreden en een vechtpartij met zijn drummer. Daaropvolgend werd de Europese tournee afgezegd en de drummer vervangen.

Heden ten dagen is Nathan Williams nog steeds even controversieel. Hij maakte recent anti-Trump reclameborden om – volgens de man zelf- zijn lelijkheid toch voor iets nuttigs te kunnen gebruiken. Onlangs kwam hij nog fel besproken in de media, omdat hij als huurbaas torenhoge huurprijzen vroeg voor appartementen in Los Angeles. 

Dit chaotisch leven komt volledig naar voor in de eerste 3 nummers van het album. Met de heerlijk snelle indierock van ‘Thru hell’ maakt hij zijn achterdocht tegenover de media en andere mensen pijnlijk duidelijk : “I don’t love the people / You never even met me before”. Wat verder roept hij: “Starin’ at thesе hideous people”, als het ware bang om ongewild terug in controverse te belanden.

Maar Nathan Williams durft ook zijn middelvinger tonen tegen mensen die hem haten. “I don’t want your dark cloud around me”, zingt hij op de titeltrack. Of verderop in ‘Help is on the way’: “I gotta get away from the things that bring me pain”. Het geeft het beeld van een man die geboetseerd is door de ruwheid van het leven. 

Na de drie snelle openingstracks duikt het tempo en daarmee het niveau naar beneden. Terwijl Wavves het vooral moet hebben van up tempo nummers, zijn slackerrocksongs als ‘Honecomb’ en ‘Caviar’ hopeloos traag en saai.  ‘Planting a garden’ kan met zijn grunge sfeer nog enige interesse opwekken, maar ook de slappe productie hierop maakt het nummer al snel eentonig. De nummers zijn veel te rechtdoorzee en missen opwindende elementen.

Dat is uiterst jammer, want het album begon nochtans veelbelovend. Van de spanning, emotie en oorwormen van de eerste drie nummers komt echter verderop in het album helemaal niets meer terug. Dat laatste blijkt wel vaker te gebeuren bij het luisteren naar Wavves: het is toch altijd met weemoed terugdenken aan vergane glorie.