First teasing, then pleasing… J. Bernardt aka Jinte Deprez van Balthazar heeft in aanloop naar de release van deze plaat op tijd en stond een aantal sterke singles uitgebracht. Catchy, zwoel en Chet Faker waren de beschrijvingen die regelmatig vielen. Jinte dook net zoals zijn Balthazar-broertjes en -zusje in een soloproject, en heeft nu eindelijk zijn album ‘Running days’ klaar. Daarop toont hij zijn liefde voor blazers, r&b en ritmische details en eindigt hij waarschijnlijk bij de hetere platen van 2017.

Hoewel ‘Running days’ gloednieuw is, voelt het album vertrouwd aan. Deels omdat er tamelijk wat nummers reeds vrijgegeven waren. Radiostations draaiden ‘Calm down’ en ‘Wicked streets’ terecht grijs, en ook met ‘On fire’ waren we al bekend. Een ander nummer dat we al kenden was ‘The other man’, dat geldt als paradepaardje van deze plaat. Het nummer kent een sterke opbouw: rustige strofes, meezingbare bridge en de vaker terugkerende ‘ooh ooh oohs’. Tel daarbij een stevige piano die het refrein wat kracht bijzet en blazers die ervoor zorgen dat het nummer tweemaal ontploft, en je begrijpt dat stilstaan moeilijk wordt.

‘The other man’ is net zoals de meeste nummers op deze plaat een schoolvoorbeeld van wat Deprez ‘cry disco’ noemt. De nummers klinken vrolijk en dansbaar, al zijn de teksten behoorlijk somber. Het vorige week uitgebrachte ‘The question’ is er nog zo eentje. Oosterse drums zorgen voor een tropische vibe waarbij je je dansschoenen spontaan uit de kast haalt. Het is zowel uptempo als ontspannen tegelijkertijd en dat dubbel karakter is prominent aanwezig doorheen heel ‘Running days’.

Op de tweede helft van de plaat wordt het tempo teruggeschroefd. Na het hevigere ‘Wicked streets’ en ‘The question’ is die rust wel welkom. Net voor het einde vind je ‘Motel’ terug, dat een duistere sfeer opwerkt in zijn intro met trage, lage pianoklanken en dankzij enkele prominente blazers alsnog wat licht binnenlaat. Deprez haalde zijn mosterd voor dit instrumentaal intermezzo duidelijk in zijn jazzplatenkast. Na een laatste rustpunt biedt titelnummer en afsluiter ‘Running days’ een waardige en bombastische finale. Wel jammer dat net dit nummer een sterke outro mist, terwijl die elders op de plaat net rijkelijk aanwezig zijn.

‘Running days’ is een eerlijk album waarin Deprez zijn hart en ziel stak. Wij onthouden het dansbare karakter dankzij de interessante mix van r&b-, soul- en hiphopinvloeden. Tegelijkertijd is het is een plaat geworden die rust schenkt en waarop je zorgeloos met je ogen dicht kan meewiegen. Toch zal wie J.Bernardt al live aan het werk zag bevestigen dat hij met zijn muziek het feestbeest in iedereen losmaakt. Het publiek beweegt zich steeds sensueel voort op zijn muziek en hij laat mensen zwetend naar huis gaan. Wat ons betreft is deze J. Bernardt dan ook meer dan klaar voor de festivalzomer met een debuut als dit onder de arm. Op zijn website kan je de tourplanning van deze zomer terugvinden.