Chris Davids en Liam Ivory vormen samen Maribou State. Liefst van al laten ze zich vergezellen daar warme, vrouwelijke stemmen die hun muziek een extra ziel in zingen. Dat is op ‘Hallucinating Love’, hun derde langspeelplaat niet anders. Een album waarop ze verder bouwen op hun vertrouwde melancholische, hoopvolle electronica. Toch krijgt hun meermaals gelauwerde klank een extra dimensie die er voordien niet was. Er werd namelijk een zeldzame hersenaandoening, genaamd Chiari-malformatie, vastgesteld bij Davids. Een diagnose die niet zonder gevolgen bleef. Al maakt het hun muziek op een licht macabere wijze extra krachtig.

Eind 2021 krijgt Davids steeds meer last van chronische hoofdpijnen. Het resulteert in lange, belastende studiosessies die werkelijk slopend zijn voor beide muzikanten. Meer dan een jaar vecht Davids tegen de pijnuitbarstingen. De finale fase om ‘Hallucinating Love’ af te werken, was juist ingezet. Uiteindelijk beslist het duo dat er iets moet gebeuren. Niet lang na de release van de eerste single ‘Blackoak’ in juli 2023, werd de release van het album verplaatst naar een verder niet vernoemde datum. Er volgen meerdere hersenoperaties met gelukkig positief resultaat als gevolg. Uiteindelijk, meer dan een jaar later dan voorzien, kunnen de twee vrienden hun plaat verder afwerken.

Die eerste single ‘Blackoak’ is meteen ook de albumopener. Het eeuwige geborgen gevoel dat Maribou State zo eigen maakt, spat er meteen vanaf. Een geruststellende gloed van de synth, zachte percussie, een zorgzame vrouwenstem. Daarbij nog optimistische strijkers die de kernboodschap van het nummer “I’d do that for you” onderstreept. En het is moeilijk niet te denken aan hetgeen Davids en Ivory hebben doorstaan om hun plaat af te werken.

Wat het vrouwelijk geweld betreft is de eeuwige femme fatale van de tweeledige band, Holly Walker, er uiteraard weer bij. Er is ook de passage van de Sudanees-Nederlandse Gaidaa op ‘Bloom’ die zeer gesmaakt wordt. ‘Bloom’ is een heuse oorworm die na slechts een enkele keer luisteren in het hoofd blijft hangen. Simpel gitaarwerk is de basis. En daar zijn ook weer de zeer effectief gebruikte voice simples. Ze doen andermaal denken aan de uitdagingen die Maribou State de afgelopen jaren heeft voorgeschoteld gekregen. “Need a break from it al/ah no/can’t do no more”, klinkt het. Nog opvallend in ‘Bloom’ is een heus UK Bass momentje, al duurt het maar enkele seconden.

Zo komen we bij het mindere puntje van ‘Hallucinating Love’: er wordt nog weinig op zoek gegaan naar nieuwe geluiden. Davids en Ivory lijken een succesformule gevonden te hebben en wijken daar weinig tot niet vanaf. Louter muzikaal onderscheidt ‘Hallucinating Love’ zich niet op bijzondere wijze van de twee voorgaande albums.

Hier en daar zijn er enkele avontuurtjes. Al zijn die vaak weinig uitgesproken. ‘Eko’s’ is hier wel een beetje de uitzondering. Het is merkbaar een iets ander geluid dan we gewend zijn. Voornamelijk het eerste deel van het nummer neigt meer naar electro dan naar electro-pop.  Al wordt dat snel weer in balans gebracht door de typische vocals.

‘Hallucinating Love’ is wat ons betreft geen muzikaal orgelpunt in de ontwikkeling van de band. Wel is het een hartverwarmend album boordevol symboliek en met een zeer krachtig verhaald.