‘Evil genius’ lijkt het eerste album uit het omvangrijke repertoire van Gucci Mane waarvoor hij zijn tijd heeft genomen. Voorganger ‘El Gato: the human glacier’ belandde al een jaar geleden in de rekken. Voor Gucci, die drie jaar in de gevangenis doorbracht en toch gemiddeld één mixtape per maand de wereld instuurde, is dat toch een noemenswaardige tijdsspanne. Met dit album ontdekken we tot wat de peetvader van de Atlanta-trap in staat is wanneer hij het principe ‘kill your darlings’ wat meer toepast.

Gucci Mane riep zijn nieuwe verhoogde standaarden van de daken en kondigde aan dat dit wel eens zijn beste album tot nu zou kunnen worden. Maar dat is niet de eerste indruk die ‘Evil genius’ opwekt. Er is meer samenhang, dat wel. Daarmee gaat helaas een daling gepaard van het aantal onorthodoxe uitschieters waarvoor de rapper bekend staat. Zijn rhymes zijn doordachter, maar dat is niet per se een verbetering: doordacht voor Gucci Mane is nog steeds niet erg doordacht voor de gemiddelde mens, laat staan de gemiddelde rapper. Onbezonnenheid en een sympathiek je-m’en-fous-gehalte staan hem stukken beter.

‘Evil genius’ blijft te braaf en te preuts. Het verwordt zo tot een reeks inwisselbare nummers gemaakt door een resem topproducers. De beats zijn hard, maar nummers zoals ‘BiPolar’, met Quavo, en ‘Just like it’, bijgestaan door 21 Savage, brengen niks nieuws op tafel. Het tweede deel van het album brengt gelukkig wat meer originaliteit. De 808s zegevieren op ‘I’m not going’ en ‘Lost y’all mind’ slaat je om de oren met hevige synths. Zo’n gigantisch team aan bekwame producers zou echter tot veel meer in staat moeten zijn.

De productie is niet het grootste probleem van de nieuwe plaat. Gucci Mane lijkt vast te zitten in het verleden en rapt over wat hij deed en de man die hij was tijdens zijn donkere dagen, voor en tijdens zijn gevangenisstraf. Dat onderwerp komt al genoeg aan bod in zijn repertoire. We komen echter niets te weten over de man die als herboren terug in de gewone wereld terechtkwam. De afgetrainde, pas getrouwde, in het wit gehulde man met een Cartier-bril en brede glimlach, die momenteel de meest succesvolle periode van zijn carrière beleeft, blijft in de schaduw zitten en weigert zich bloot te geven. Een gemiste kans.