Eenpersoonsband And They Spoke In Anthems was weer op reis. We kunnen daar treurig over zijn, maar hey, hij heeft Maarten Flamand (snaren en pedalen), Jan Dhaene (drums en toetsen) en zijn gloednieuw album meegebracht. Zo ontsproot tijdens een donkere, diepe winteravond ergens in Tsjechië het prachtige ‘Leaving you cold’. In de bijhorende videoclip vliegen chipkes met opspattend water op in de lucht en dwarrelen ze neer als fonkelende sterren. En laat dat nu net zijn wat Arne Leurentop, de man achter And They Spoke In Anthems, ook met zijn muziek doet. Hij neemt gitaar, synths, pedalen en drums en vermengt de melodieën, harmonieën en ritmen tot een blinkende en perfect gepolijste diamant.

“Welcome on board”: kapitein Leurentop neemt ons mee op een grote krakende boot, ‘Money time’ genaamd. Het kan eveneens de ark van Noah zijn want Leurentop heeft hoop, althans toch in ‘Soul of man’. De wereld mag dan wel helemaal verzuipen, Leurentop heeft een stemmenleger dat profetische hoogtes bereikt. Die pieken vermengt ATSIA naadloos met cinematografische spitsvondigheden, zoals het begin in ‘Leaving you cold’ en de wenende strijkers in ‘Message from the future’, origineel en zo vloeiend dat het niet geknutseld lijkt. Wij wachten alvast ongeduldig op de bijbehorende film.

Een standaard diamant kent 58 facetten en ‘Money time’ bevat er minstens evenveel. ‘Message from the future’ kent een flamenco-achtige start die even sexy is als Rosalía, waarbij verder Leurentops hoge stem het decor vormt van een lief sprookje. ‘Dialogue for pieces’ lijkt dan weer inspiratie te vinden in de sixties-pop, die een beetje doet denken aan de twee (ook sexy) jongens van The Last Shadow Puppets. ‘Hollow parade’ begint met een toon van ingetogen verleiding, die uitmondt in een opzwepend en aanstekelijk refrein. In ‘Money time’ gaat het dan weer helemaal de andere kant op met een Beatles-sfeertje.

Het hoeft niet altijd sexy te zijn. Leurentop weet hoe te doseren. In ‘One wish’ ontwaren we een uitgekiemde opbouw die rustig begint met het geruis van de zee, een zachte gitaar en een voorzichtige stem die langzaam luider wordt, versterkt door subtiele piano-aanstippingen en verder lijkt op te zwellen met indringende backing vocals. ‘Light & distance’ mist deze spanning en lijkt nooit echt interessant te worden. De drumlijn in ‘Longer days/longer nights’ blijft nazinderen, maar hier missen we tevens een ontwikkeling en diepte die we wel terugvinden in zijn andere nummers. ‘Always alone’ wordt spannend vanaf het moment dat het een tikkende tijdklok meekrijgt.

ATSIA is aan de beurt en heeft ons net schaakmat gezet. Hij doet dit door ons telkens weer te verrassen, eerst met een lieve ballade, dan met een opzwepend refrein of een filmische twist. De onverwachte zetten dienen niet altijd spectaculair te zijn. Een kleine actie zoals het juiste instrument op de correcte plaats, toont dat hij lang heeft nagedacht over de uitwerking ervan. Mooi gespeeld.

And They Spoke In Anthems stelt ‘Money time’ voor in Minard Gent op zondag 10 maart (info & tickets).