De IJslandse Emiliana Torrini is niet echt voor één gat te vangen. Begonnen als zangeres van covers in hotelbars, musicals en een lokale grungeband Spoon, besloot ze rond de eeuwwisseling eigen nummers te schrijven en verhuisde ze van IJsland naar Brighton. Op haar internationale debuutplaat ‘Love in the time of science’ werd de jongedame voor de leeuwen gegooid om songs te schrijven. Met ‘Fisherman’s woman’ werd de zangeres een volwassen singer-songwriter en leverde ze een tijdloos album af. In 2008 verraste ze niet alleen haar vriend met een opzwepend liefdesliedje dat menig verliefd hart sneller deed slaan. De single ‘Jungle Drum’ forceerde de internationale doorbraak van ‘Me and Armini’. Haar carrière leek gelanceerd maar een vervolg breien aan dat succesverhaal kostte meer moeite dan gehoopt. Na een intense tour met alles wat daarbij komt was de inspiratiebron tijdelijk opgedroogd en kampte Emiliana Torrini met een writer’s block. Haar persoonlijk leven werd danig overhoop gegooid. Het moederschap wenkte en na meer dan 15 jaar verhuisde ze van Engeland terug naar haar vaderland waar ondertussen de economische crisis lelijk huis gehouden had.
Gelukkig liep ze onderweg schrijfpartner Dan Carey weer tegen het lijf en kwamen ook de ideeën voor nieuwe nummers terug die kristalliseerden in een nieuw album. Die vierde langspeler ‘Tookah’ ligt sinds een paar weken in de winkel. Hoewel die release niet met veel fuzz gepaard ging, is het resultaat volgens ons zijn aandacht meer dan waard. Langs de ene kant klinkt ‘Tookah’ verrassend anders, er is meer elektronica dan op de voorgangers, maar de songs dragen die onmiskenbare warmte van Emiliana Torrini. De productie van Dan Carey is absoluut geslaagd, zijn arrangementen met analoge synths geven de in wezen poëtische, akoestische liedjes een verrassende extra dimensie. Opener ‘Tookah’ is een mooi voorbeeld van hoe de nummers ingenieus opgebouwd zijn rond haar prachtige stem.
‘Tookah’ is een veelzijdige plaat van een artieste die haar tijd heeft mogen nemen om te groeien als songschrijver en zangeres. Ze mijmert over wat was, is en had kunnen zijn op haar geheel eigen toon. Bij het intiemere ‘Autumn Sun’ voel je als het ware de laatste herfstzon op je gezicht branden terwijl het verraad van een vrouw die haar man versierde uit de doeken gedaan wordt. Waar ‘Home’ het moet hebben van een zomers Afrikaans klinkend gitaartje, dendert de electropop van single ‘Speed of dark’ door op een typische New Order-groove. Afsluiter ‘When fever breaks’ drijft op een koortsachtige, mantra-achtige drumlijn die langzaam aanzwelt tot een abrupt “I will kill you” een einde maakt aan de plaat. De negen songs vormen samen een sfeervol en warm geheel dat de geur van de herfst met zich meedraagt.
Je kan Emiliana Torrini live aan het werk zien in Paradiso, Amsterdam (05.11, tickets & info) en Botanique, Brussel (13.11, tickets & info).
Verdeeld door Konkurrent
