De Schotten van Django Django lanceerden in 2012 hun zelfgetitelde debuut en schreven daarmee een bescheiden stukje indie-geschiedenis. Talrijk waren de muziekliefhebbers in wording die door de tonen van radiohit ‘Default’ op onafhankelijk onderzoek uitgingen en zich zo konden onderdompelen in wat Youtube aan gelijkaardigs te bieden had. Hoewel tweede plaat ‘Born under saturn’ minder stof deed opwaaien, blijft Django Django nog steeds relevant met nieuwste langspeler ‘Marble skies’.

Opener en titelsong ‘Marble skies’ neemt meteen de grootste hamer uit de gereedschapskist en slaat de nagel meedogenloos op de kop. De retro synths zijn het muzikale equivalent van Docs DeLorean uit Back To The Future en flitsen ons vrolijk terug naar de jaren ’80. Het refrein is extreem aanstekelijk en we waarschuwen je alvast: beter dan dit wordt het eigenlijk niet meer. ‘Surface to air’ katapulteert ons met een overdosis plutonium namelijk rechtstreeks terug naar het heden. De dancehall-invloeden doen bijna Peter van de Veires enthousiaste stem verwachten en alles aan het nummer ademt de voorspelling van een zomerhit.

‘Champagne’ dan, dat een dosis luchtige en kwalitatieve indierock aanreikt voor we ‘Tic tac toe’ over ons uitgestort krijgen. Tijd om een paraplu te openen is er niet, want de hyperactieve handclaps dwingen je vanaf seconde één in een gemoedstoestand die anders geassocieerd zou worden met een zeker chemisch poeder dat via de luchtwegen in de bloedbaan terechtkomt. De chaotische, snelle drums en de tot in de oneindigheid echoënde vocals zijn echt te spacy en veroorzaken eerder hartkloppingen dan een fijne trip.

Gelukkig trekken de Django’s hun marmeren luchten weer op de rails met strakkere instrumenten en voor het oor aangenamere melodieën. Dat heeft toegankelijke, simpelweg toffe nummertjes als gevolg, die lang blijven hangen en niet te veel mentale inspanning vergen. Lang bij dezelfde aanpak blijven, doen ze echter niet: met ‘Beam me up’ hebben ze een fijn stukje kraut klaar en meteen erna doet het hyperkinetische duo ‘In your beat’ en ‘Real gone’, die stilistisch bij elkaar horen, onze hartslag al weer versnellen. De opgejaagde drums en grillige synths hebben daar het grootste aandeel in. Uitbollen kunnen we dan rustig doen met het poppy, zachte ‘Fountains’.

‘Marble skies’ toont dat de Schotten het nog niet verleerd zijn memorabele en bij tijden psychedelische indie te produceren. Toch lijkt hun drang naar vernieuwing en afwisseling af en toe in hun nadeel te spelen, getuige de paar nummers die ons bloednerveus stemmen. Ze zijn een beetje als een hond die een put aan het graven is maar om de haverklap afgeleid wordt door de kat van de buren – wij hadden alleen graag geweten wat er nog allemaal in die put begraven lag.

Django Django speelt op 5 maart in de AB.