In 2011 deed Cults met haar zelfgetitelde debuutalbum een frisse wind waaien door het poplandschap. Majestueuze single ‘Go outside’ werd tot indie-anthem gebombardeerd en tienermeisjes met lange benen en haren namen zorgeloos de kledingstijl van zangeres Madeleine Follin over. De – terechte – hype zorgde ervoor dat tweede plaat ‘Static’ meer van hetzelfde werd met een grotere band en iets meer gelaagde sound. Een pauze inlassen die uiteindelijk vier jaar zou duren was geen slecht idee, wilde het duo geen karikatuur van zichzelf worden.

Wat het meest opvalt aan derde langspeler ‘Offering’, is dat Cults haar typerende sixtiessound grotendeels laat varen, op het sterke ‘Natural state’ na. Er wordt meer richting hedendaagse electropop à la CHVRCHES en Poliça gewerkt, iets dat meteen duidelijk wordt in de even overweldigende als overtuigende titelsong. Het duo lijkt zichzelf aanvankelijk heruit te vinden met enthousiasme en speelplezier, zo getuigt de goed uitgewerkte ballad ‘With my eyes closed’, waarin synthesizers op grootse wijze worden ingezet met enige zin voor melodramatische overdrijving. Tijdens ‘Gilded lily’ meet Follin zichzelf dan weer op geslaagde wijze zowaar Beyoncé-allures aan, en ook in ‘Talk in circles’ herkennen we verrassende invloeden uit de nineties-r&b.

De comeback van Cults wordt echter de glans ontnomen door songs die hun hele bestaan wijden aan een irritante riff (‘Recovery’, ‘I took your picture’) of een platte popsong als ‘Right words’ of ‘Nothing is written’. Nu en dan maakt de band het zichzelf simpelweg te gemakkelijk. Op brave wijze afstappen van een jaren zestig-sound is niet genoeg om weer relevant te worden, zeker niet als je alternatief al meerdere malen is voorgekauwd. Desondanks weten de Amerikanen nog steeds hoe je een fijn nummer moet maken – als is de titelsong het enige echte memorabele wapenfeit op ‘Offering’. Straks toch nog maar eens uit nostalgie ‘Abducted’ opleggen.

Cults speelt 2 februari in Trix (info & tickets).