Je hoeft niet per se van katten te houden om Cashmere Cat te appreciëren. De Noorse dj en producer dook rond 2012 op in de dancewereld met een ep die we niet meteen op een stapeltje konden leggen. ‘Mirror maru’ mengde schattige vervormde stemmetjes met onverwachte samples op een karakteriserend trapritme. Ook de single ‘With me’ uit 2013 is zeker een luisterbeurt waard.

Met alle aandacht voor deze toch wel zeer schuchtere kerel diende zich al snel een eerste album aan, met bijdragen van SOPHIE, The Weeknd, Ariana Grande en Selena Gomez. Terwijl ‘9’ een hogere trede bereikte op Cashmeres carrièretrap, voelt ‘PRINCESS CATGIRL’ als een bewuste stap terug naar de eigen speeltuin/kattenbak. Alleen al het harige artwork trekt de aandacht: Princess Catgirl is de verpersoonlijking van Cashmeres lieflijke en zorgeloze hiphopgeluiden. De nummers hebben allemaal dezelfde hoge, zwaar verwerkte zang die de melodieën aandrijft, waardoor het voelt alsof Cashmere Cat een verhaal probeert te vertellen door het mysterieuze karakter van het schattige poesje.

Een rode draad kunnen we altijd waarderen, maar in dit geval rijgt die niets nieuws aaneen. We horen nog wel de typerende trapgeluiden en (over)gesampelde elementen, maar het zijn slechts afgebroken scherven van vroeger werk die met een veel te rooskleurige strik bijeen zijn gebonden.

‘FOR YOUR EYES ONLY’ is één van de weinige notabele maar broze nummers die stand houden. Met zijn aanstekelijke melodieën maakt het wel nog kans om een hit te worden. Daarna verstikt het album steeds meer in het kitscherige kattenbont met de irritante sample van Christina Aguilera in ‘WATERGIRL’. Bovendien bemoeilijken de valse trompetten onze spijsvertering, en kunnen de vrij eenvoudige en eentonige elektronische geluiden onze algemene gemoedstoestand niet bevorderen. ‘PRINCESS CATGIRL’ klinkt meer naïef dan de intro van Tik Tak en de overmatige kattensamples pijnigen onze oren met te hoge frequenties.

Hier en daar pikken we enkele behaaglijke momenten op. Helaas zijn die erg zeldzaam en moeilijk te vinden. Zo kan de zweverige intro en het experimentele einde van ‘BACK FOR YOU’ ons nog bekoren, of de meer complexe trapgeluiden van ‘MOO’ en de familiare geluiden in ‘WITHOUT YOU’. In ‘EMOTIONS’ kunnen we het schelle stemgeluid nog dulden door relatief interessante melodieën en enige samenhang, maar dat compenseert niet voor de middelmatige tot slechte rest van het album.

‘PRINCESS CATGIRL’ is een veilig vervolg op het voorgaande commerciële debuutalbum van Cashmere Cat. Het brengt niets nieuws op tafel. Het zal waarschijnlijk goed klinken in Cashmeres geïsoleerde droomwereld, maar laat een magere en erg kortstondige indruk op ons na.