Sinds 2012 timmert het Antwerpse Bed Rugs onder die naam gestaag aan de weg. Na de hete asfalt van debuutplaat ‘8th cloud’ en de zoemende bospaden van ep ‘Rapids’ en ‘Cycle’, vertakte het muzikale pad in een heus labyrinth in de vorm van ‘Hard fun grand design’. Zesentwintig zijsprongen later komen we het doolhof uit en hebben we heel wat om over te vertellen.

Ons avontuur begon toen we een klein kruipgat vonden onder de melancholische treurwilg geheten ‘Each side’. Gelokt door de rollende percussie en dromerige zang van de uitstekende vooruitgestuurde single, betraden we het universum van Bed Rugs, alwaar Beach Fossils kokoswater drinkt met de Limburgers van Fence. We wanen ons in het aards paradijs als we het wonderland aanschouwen voorin de plaat.  Er is meer bepaald ‘Naturally’, dat een eerste maal de zon laat schijnen met z’n stralende pop. Vervolgens rammelt ‘Risky trade’ voor ons een tros heerlijke bananen uit de dichtstbijzijnde boom en is er ‘Exotica’ waarin de immer aanwezige Beatles-harmonieën perfect in de plooi vallen. Nog steeds verwonderd door al dat moois worden we naar het volgende vertrek begeleid door het korte maar oh zo etherische ‘Pop bubbles’. het is geleden van Panda Bears debuut dat we zo betoverd werden door reverb.

Om de eerste hoek van het doolhof bevinden we ons niet langer in hoogzomer, maar is het een druilerige herfstsetting. We horen vallende bladeren en de ontluikende melancholie eigen aan het seizoen op het heerlijk kabbelende ‘Paint’ en bedwelmende ‘Influenza’. Op het instrumentale ‘The cunning’ wanen we ons in een spannende graphic novel, terwijl we ons een weg banen door steeds smaller wordende gangetjes met klamme muren.

Terwijl we overwegen om deze review stilaan naar een kortverhaal te vertalen, bedenken we ons dat we geleerd hadden dat een review beter bondig blijft. Maar de spanningsboog kan niet altijd – sorry – gespannen staan. De tweede helft van het labyrint bevat namelijk nog verrassingen te over. Plots staan we in een level van Super Mario World met ‘Islanding’, terwijl we om de volgende hoek thee drinken met een lokale sjamaan op de heerlijk langgerekte trip ‘Violent friction’. De beste versie van Bed Rugs’ psychedelische orgelpop vinden we achterin terug op ‘Peninsula’, en als wij na meer dan een uur eindelijk de uitgang vinden, geven die verdraaide Beatles, ten tijde van hun witte, nog eens het beste van zichzelf op ‘The ships’ en ‘Spreads’.

Prachtige samenzang is bij Bed Rugs een vaste waarde met telkens nieuwe invullingen, en op ‘Hard fun grand design’ wordt deze immer onderstreept door subtiele percussie, niet thuis te brengen achtergrondgeluiden en aftandse orgels. We moeten echter streng zijn, bij een labyrint van deze grootte slaat de verveling meermaals toe, en vragen wij ons af of sommige zijsprongen zoals ‘Enchanting allure’, ‘Mantra’ of ‘Whirl’ wel nodig waren. Maar als het behouden van élk nummer zorgt voor het perfecte kleinood geheten ‘Waterways & falls’, snoeren wij onze mond zelf al. Dat nummer condenseert namelijk Animal Collectives volledige album ‘Feels’ in één minuut en twintig seconden: er is pop, er is wildernis en een korte onderbreking om tegen de wereld te schreeuwen. ‘Hard fun grand design’ dus, een straffe plaat die z’n naam waar maakt.

Bed Rugs speelt op 26 mei een releaseshow in Het Bos in Antwerpen. Wie het feestje dan moet missen, kan op 22 juni afzakken naar Cactus Club in Brugge. 3 augustus staat de groep op Linkerwoofer.