Dat Kai Hugo een nostalgicus is, steekt hij niet onder stoelen of banken in zijn muziek. Toen hij in simpelere tijden nog onder het alias Palmbomen producete bracht dat wazige, psychedelische electronica teweeg (luister het ondergewaardeerde ‘Night flight Europa’ er maar eens op na). Sequel ‘Palmbomen II’ luidde een switch in naar meer beatgerichte muziek geïnspireerd op nevenpersonages uit The X-Files. Hoewel de producer meer op de voeten mikte, tekende in die tracks eveneens een dosis spacy melancholie present – zo ook op het eerder dit jaar uitgebrachte vervolg ‘Memories of Cindy’.

In mede-Synthforumlid Kevin Miller a.k.a Betonkust vond Hugo zijn spitsbroeder. De twee ontmoetten elkaar voor het eerst tijdens een show van Daft Punk in 2007 en ontdekten al snel elkaars passie voor analoge house uit de jaren ’90. Twee jaar geleden kwamen er uit hun lange samenwerkingen twee eps gerold waarop voor het eerst werkelijk beide namen werden vermeld: ‘Center Parcs’ en ‘Hotel Breukelen’. Ook daarop voerde een zekere nostalgie de boventoon. De eerste was een ode aan het faux-tropische familiepark en de tweede aan een potsierlijk hotel langs de E35 richting Amsterdam. “Het is alsof je in een oude wereld ronddwaalt die eigenlijk niet meer zou mogen bestaan”, vertelde Hugo over deze locaties in een interview met Vice.

Nu heeft het duo zijn verblijf in ‘Center Parcs’ verlengd en hebben ze de ep uitgebreid tot een album van twaalf tracks. Hoewel een verblijf in het vakantiepark niet echt het summum is van een kwaliteitsvol doorgebracht weekend, maken de producers er met deze verzameling tracks een intrigerende beleving van met een subtiele, bitterzoete pracht.

Door het plastieken, subtropische karakter, doet alles soms knullig aan (die steel drum in ‘Verminkte toekan’ of de Enya-achtige intro van ‘Nintendo Pantera’), maar toch is het geen post-ironische blik op vakantieparken, daar klinkt het immers te verzorgd voor. Dit is een serieuze ode aan vergane glorie, en de producers vangen er met de tederheid van ‘Troostprijs’, ‘De rust die je zocht’ en ‘Smerig eiland’ kristalheldere glimpen van op. Het gelaagde synthwerk op dit album herbergt een comfortabele desolaatheid die een verlangen naar het verleden aanwakkert, maar tegelijk ook troostend werkt.

Het is echter niet al zweverigheid en tristesse wat de klok slaat. Door de modderige lo-fi en bandruis heen word je met tijd en stond overrompeld door lompe kicks en snares die het album de nodige edge geven. De aandoenlijke zweverigheid van ‘24×33’ wordt tegengewerkt door stellig percussiewerk dat het nummer een dynamische wending geeft. De stoffige kickdrums in ‘Achter het zwembad’, ‘Verminkte toekan’ en het ravey ‘Renaat Egypte’ richten zich op diezelfde oldschool manier effectief op de benen en ‘Skytronic Cola’ krijgt daarbovenop een heerlijke scheut onvervalste acid toegediend.

Maar is het uitbreiden van de ‘Center Parcs’ ep naar een lp gerechtvaardigd? Wij vinden van wel. Toegegeven, Betonkust en Palmbomen II houden het tijdens hun uitje in ‘Center Parcs’ relatief braaf en slagen er niet in om over de volledige tracklist heen de spanning even hoog te houden. Toch is het aangenaam vertoeven in de kinderherinneringen van Kai Hugo en Kevin Miller. De analoge house- en technojams stralen meer oprechtheid dan persiflage uit. Dit vakantiepark is niet gevuld met het rumoer van gezinnetjes; een klein uurtje lang zijn Hugo en Miller de enige bezoekers. Nooit eerder klonk Center Parcs zo romantisch.

Palmbomen II speelt op 30 juni op Down the Rabbit Hole (info & tickets) en staat op 14 juli in de Beursschouwburg (info).