Met de titelsong van ‘No no no’ kondigde Zach Condon al aan dat hij zijn artistiek werk wilde terugbrengen naar de periode voor hij in aanraking kwam met het balkangenre. Op de muzikant zijn vierde album worden de blazers en strijkers die onmisbaar geworden zijn voor Beiruts sound meer naar de achtergrond geschoven. Een muzikale writersblock en persoonlijke problemen deden Condon teruggrijpen naar de basis. Dit zorgt voor een plaat die uit niet veel meer bestaat dan simpele drumlijnen, vrolijke deuntjes op de toetsen en de dirigerende stem van de Amerikaan.
Beiruts blazers en strijkers fungeren niet langer als het groot, majestueus skelet van het nummer. Eerder komen ze spaarzamer naar voren om accenten in de liedjes te benadrukken, bepaalde delen van het verhaal in de verf te zetten en emoties duidelijker te onderstrepen. Daardoor klinken de songs op deze worp vaak minder compleet, minder zwaar geladen en luchtiger dan het voorgaande materiaal. Het lijkt alsof Condon de lijnen van zijn werk heeft uitgestippeld, maar het inkleuren van de tekening aan ons overlaat.
In de speelse opener ‘Gibraltar’ en de zorgeloze titelsong weerklinkt het plezier dat Zach had tijdens het maken van deze plaat; het geluk zoeken in de simpele eenvoud. Zelfs de stortvloed aan blaasinstrumenten in ‘At once’ voelt meer aan als zachte golven dan als een snel naderende donderwolk. Want als puntje bij paaltje komt worden er nooit eindeloze lagen op elkaar gestapeld die het werk verzwaren, een simpele basis weerklinkt integendeel doorheen het hele album.
Op ‘No no no’ horen we Beirut zuchten naar een eenvoudiger verleden, alsof je na het lezen van een goed boek terug verlangend mijmert over het begin van het verhaal. Maar dat zorgt voor een bittere nasmaak bij de luisteraar, omdat je de afloop en het plot bij een tweede leesbeurt al volledig doorhebt. De zorgeloze eenvoud klinkt luchtig, maar brengt op zijn beurt een zeker gemis met zich mee, waardoor de speelsheid van het album vaak vergiftigd wordt door de zure nasmaak van herinneringen aan de geleden pijn.
Beirut stond op 14 september in de Ancienne Belgique, bekijk hier onze foto’s van deze avond. Verder speelt hij twee uitverkochte concerten op 17 en 18 september in Paradiso te Amsterdam.
Album verdeeld door Beggars
