Wie Bazart al een tijdje kent, kan moeilijk geloven dat de groep ooit de bedoeling had om zo’n groot en jong publiek aan te spreken. Toen de jongens destijds opdoken op vi.be klonken ze gewoon als een typische, ietwat gedateerde indiepopband (al wisten ze zich toen al positief te onderscheiden). Daardoor leek de re-branding met een nieuw geluid vooral een logische stap richting een meer moderne en eigen koers, eerder dan dat ze een Nederlandstalige rip-off van Oscar & the Wolf zijn zoals af en toe eens gezegd wordt.
Nu presenteert Bazart na hun succesvolle ep een eerste album, dat de hele zomer lang al geteased en getest werd op allerlei imposante festivalpodia. Ons echt overtuigen deed het drietal evenwel niet de afgelopen maanden en die teleurstellende lijn wordt alleen maar doorgetrokken op ‘Echo’. Het is een plaat die ploetert in lome electro-pop en pathetische zang, waarbij maar af en toe een gouden moment wordt verzilverd.
‘Goud’ blijkt naast een zegen ook een vloek voor deze charttoppers; al hun andere nummers worden vergeleken, gewogen en vervolgens afgekeurd tegenover die grote hit. Slechts zelden komt het trio in de buurt van hun meest triomfantelijke moment, hoewel er tussen de verwoede pogingen wel wat moois te rapen valt. Gek genoeg zitten die fijne momenten veelal verstopt in de staart. ‘Open’ start met een weinigzeggende intro maar bouwt met slagzinnetje “Nee ze weet niet wat ik wil / spijt komt altijd te laat” en pulserende electronica op richting een relatief euforische climax, terwijl ‘Zonder’ de spanning er opvallend goed in kan houden. Ook ‘Chaos’ weet de succesformule tamelijk succesvol te kopiëren, hoewel dat refrein na verloop van tijd vervelend repetitief wordt, een bedje waar de lp in z’n geheel eerder ziek in is. Verder werkt de zang van Terryn ons regelmatig op de heupen – en dat bedoelen we niet op een dansbare manier. Emoties en Bazart gaan moeilijk samen, wat nog eens geaccentueerd wordt door de zagerige, lege vocals op ‘Echo’. Daarnaast toont ‘Nacht’ dat die vaak herhaalde lyrics op den duur drammerig gaan werken.
Nochtans houden zo’n slim zinnetje en een fancy productie vaak de songs recht. Een hoogtepunt in dat opzicht is de verrassend dynamische sound van ‘Lux’, dat geluiden plukt uit het oosten en huppelt op een retro-kermisbeat. ‘Zonder’ combineert vervolgens met een zinderend tweede deel die elementen eveneens op uitstekende wijze. ‘Kloon’ demonstreert dan weer het best dat Bazart die flitsende synths van Oliver en aanstekelijke tekstuele vondsten niet kan missen. Dit uitgeklede liedje toont zich nergens meer dan een fletse, inspiratieloze demo. ‘Voodoo’ is nog zo’n weinig boeiend stukje muziek, omdat het weinig goeds toevoegt aan de gemiddelde blauwdruk waarop elk nummer gebouwd is.
Zo kan je op elk nummer uiteindelijk kritiek geven, hoewel bijna elke track tegelijkertijd ook lovenswaardige aspecten bevat. De rode draad doorheen het album blijft echter een prangend gebrek aan variatie, waardoor extra hard opvalt hoe die ene single de maat der dingen in de wereld van Bazart blijft.
Bazart speelt op 31 maart 2017 een tweede, nog niet uitverkochte optreden in de Lotto Arena (info & tickets).
Bazart Facebook
Album verdeeld door [PIAS]
