In 2009 hoorden we voor het eerst ‘Death By Diamond and Pearls’ knallen op de radio. We maakten toen kennis met de onvervalste bluesrock van Band of Skulls die je raakte waar hij moest raken: in het kruis en in het hart. Opvolger ‘Sweet Sour’ zal zeker niet als sterkste plaat uit hun palmares herinnerd worden, al staat de titelsong hier nog geregeld op. Ondertussen is er een derde album klaar. Met ‘Himalayan’ lijkt de band het beste uit hun twee voorbije platen te combineren.
Uitpakken doet Band of Skulls deze keer met een zeer sterk openingstrio. Eerst krijgen we het bijzonder hitsige ‘Asleep At The Wheel’ voorgeschoteld. De song klinkt eerst als een soort verloren stiefbroertje van ‘The Joker And The Thief’ van Wolfmother, maar ontpopt zicht algauw tot een lied met identiteit én ballen. De intro en verzen zitten goed strak, en de brug naar het refrein met de zware gitaren word mooi gevormd door de snerpende klaagzang.
‘Himalayan’ hoeft zich niet te bewijzen tegenover de straffe opener. De prominente maar simpele gitaarriff laat voldoende ruimte voor het sterkste ingrediënt van dit recept: de samenzang tijdens het refrein. Ook ‘Hoochie Coochie’, dat alvast punten krijgt voor zijn naam, klinkt leuk. De band lijkt er meer te experimenteren en verlaat even de comfortzone. Denk aan Tame Impala dat achterna wordt gezeten door te zware gitaren, of iets in die trant.
De drie nummers in het begin vallen op, omdat hetzelfde niveau nooit meer gehaald wordt na de starters. Songs die in de vuilbak thuishoren zijn er op deze cd zeker niet te vinden. Zo doet rustpunt ‘Cold Sweat’, dat gered wordt door zijn tegendraadse gitaargeruis, even denken aan The Kills. In ‘I Feel Like Ten Men, Nine Dead and One Dying’ horen we dan weer de echo van The Dead Weather, ook dit spel van contrast en dynamiek mag er best zijn.
Onze uitspraak hierboven wordt echter gemotiveerd door de andere songs op het album. Vaak lijken het onafgewerkte schetsen die niet genoeg prikkelen, of juist twee halve ideeën waarvan het geheel ontbreekt. Zo haalt bijvoorbeeld de melige brug van ‘Nightmares’ de vaart uit dit lied, wat oprecht spijtig is. De plaat lijkt soms te vechten tegen een jammere evenwichtsstoornis
Wat ons betreft ontbeert ‘Himalayan’ de potentie om een ware klassieker te worden, al is dit niet echt rampzalig. Band of Skulls is een band die je vooral live moet zien terwijl je die luchtgitaar nog eens bovenhaalt., afspraak op een festivalweide deze zomer?
Band of Skulls live zien kan binnenkort onder meer in Utrecht (Tivoli, 01.04, info & tickets) , Brussel (Botanique, 02.04, info& tickets) en Dour (Dour Festival, 17-20.07, info & tickets). Check de website van Band Of Skulls voor meer concerten.
Verdeeld door PIAS
