Onnoemelijk veel Franse bands breken er in onze contreien niet door. Daar zal de hegemonie van de Britse (en bij uitbreiding Angelsaksische) muziekindustrie wellicht wel voor iets tussen zitten. Dat Frankrijk echter wel degelijk een bloeiende muziekscène heeft die in staat kan geacht worden om zich te meten met de grote broers van aan de andere kant van Het Kanaal, kan simpelweg bewezen worden met de meest recente plaat van AIR, ‘Le Voyage Dans La Lune’. Maar er is meer: met Baden Baden treedt opnieuw een Franse act naar voor die begrijpt hoe te charmeren buiten de grenzen van La République.
Als groep het levenslicht zien is een proces dat haast altijd gepaard gaat met groeipijnen. Een ganse plaat lang is onderhuids het gevoel aanwezig dat het geluid dat de band voortbrengt bijzonder herkenbaar is. Dat is voor een eerste luisterbeurt uiteraard bijzonder aangenaam. Eenmaal ontmaagd klinkt ‘Coline’ echter bij momenten zodanig bekend dat het luisteren een voortdurende zoektocht wordt naar een referentie. Zoiets is natuurlijk voor persoonlijke interpretatie vatbaar, maar in ‘La Descente’, ‘78’ en ‘City Walls’ is het onmogelijk om niet herhaaldelijk aan een wat opgekuiste versie van het dEUS van voor ‘Vantage Point’ te denken. In ‘Anyone’ gaat Baden Baden dan weer even heel nauw aanleunen bij het adembenemende blazergeluid waar Zach Condon en zijn vrienden van Beirut een patent op hebben.
Het nu en dan mystieke en natuurlijke karakter van veel songs doet ook onwillekeurig zelfs wat aan Sigur Rós denken. Dit alles hoeft niet noodzakelijk negatief te zijn, niemand wellicht die in onze postmoderne wereld van elke opkomende artiest verwacht dat ze met een compleet nieuw geluid op de proppen komen. De muziek van Baden Baden is daarom wat als dansen op een flinterdun koord waarbij het nu eens de ingetogen melancholie is die de bovenhand haalt, om dan daarna weer de weg van het extatische pop- en folkfeest te zoeken. Het ganse album is een elastiek van emoties die afwisselend in het Frans en het Engels op ons af worden geschoten. Uit dit alles wordt ook duidelijk dat op ‘Coline’ opvallend weinig keuzes zijn gemaakt, het lijkt een samenraapsel van al hetgeen de band tot nog toe reeds klaarspeelde.
Dat is een vorm van kritiek die een debuutplaat uiteraard verdragen kan. Het energieke geluid van de groep smaakt hoe dan ook naar meer, en dat is dé reden om de plaat – met deze sombere maanden in het verschiet – zeker en vast in huis te halen.
Baden Baden live zien kan binnenkort in Lille (La Péniche, 31.10, info & tickets) en Brussel (Botanique, 18.01, info & tickets).
Album verdeeld door PIAS