De meest springerige postrock-band ter wereld is zonder twijfel het Ierse And So I Watch You From Afar. Met hun energieke, door mathrock beïnvloede nummers onderscheidt de groep zich met gemak van hun veeleer rustigere genregenoten. Op album nummer vijf brengt het kwartet daar enigszins verandering in
Een belangrijk verschil tussen ‘The endless shimering’ en de twee recentste voorgangers is de afwezigheid van zang. Waar de band op ‘All hail bright futures’ en nog meer op ‘Heirs’ niet bang was om talrijke meezingmomenten in te lassen, is ‘The endless shimmering’ als vanouds weer een volledig instrumentaal album. Dat is een goeie zaak, want de zanglijntjes klonken meestal eerder melig en zogen de kracht van de nummers volledig weg.
Je zou dus al kunnen denken dat And So I Watch You From Afar terugkeert naar de roots, al ontbreekt het begin van het album enkele sterke riffs om die stelling kracht bij te zetten Hoogstaand gitaargegoochel was altijd een sterkte van het viertal, maar opener ‘Three triangles’ wil vooral indruk maken met dissonante geluidsmuren. Deze aanpak blijkt de band toch minder goed te liggen want het resultaat klinkt minder intens dan hetgeen de Ieren vermoedelijk hoopten. ‘A slow unfolding of wings’ doet het al iets beter door z’n dynamische compositie.
Voor een eerste hoogtepunten is het wachten op ‘Dying giants’. Daarin horen we weer de typische hoekige melodieën waar de band voor gekend staat. Het nummer tuimelt van de ene climax in de andere om uit het niets in een oase van rust te veranderen, inclusief orkestrale outro. Dat orgelpunt doet ons beseffen dat de kerels And So I Watch You From Afar hun kunstje nog niet verleerd zijn.
‘All I need is space’ en het titelnummer gooien het over een rustigere boeg. Beide nummers maken gebruik van koebellen en een klokkenspel om de intensiteit na ‘Dying Giants’ op aangename manier terug te schroeven, met heftigere piekmomenten om de boel levendig te houden. Op ‘Mullaly’ en ‘I’ll share a life’ wordt het gaspedaal dan weer dieper ingedrukt. Het zijn rasechte And So I Watch You From Afar-nummers die terug doen denken aan de tijden van ‘Gangs’.
Jammer genoeg eindigt het album in mineur. Afsluiter ‘Chrysalism’ is in hetzelfde bedje ziek als openingstrack ‘Three triangles’: te veel nadruk op het bouwen van een intense sound en te weinig aandacht voor pakkende melodieën. De band liet in interviews weten dat dit album geschreven is met liveshows in het achterhoofd. In de context van een optreden kan de aanpak van de opener en afsluiter misschien overweldigen, maar op plaat klinkt het wat flauwtjes. Het is een smet op een verder wel kundig gecomponeerd album.
Op ‘The endless shimmering’ doet And So I Watch You From Afar weinig nieuws. Na het mindere ‘Heirs’ zijn we al blij om te horen dat de Ieren nog steeds pittige nummers kunnen schrijven. De twee mindere nummers en extreem lelijke albumhoes nemen we er dan graag bij.
And So I Watch You From Afar speelt op 19 november in De Kreun (info & tickets).
