Het waren naar eigen zeggen gebeurtenissen zoals de verkiezing van Donald Trump en de Brexit die Johnny Marr deden besluiten om voor ‘Call the comet’ een nieuwe weg in te slaan. Niet langer zouden zijn nummers een beschrijving zijn van de wereld die hij rondom zich zag. Nee: ‘Call the comet’ beschrijft een imaginaire samenleving, die zich afspeelt in de nabije toekomst. Marr wilde niet dat “those fuckers” zijn creativiteit zouden dwarsbomen.

Dit derde soloalbum werd opgenomen in een studio boven een oude verlaten fabriek in Manchester, alwaar Marr constant nieuwsberichten liet projecteren op de muur. In deze context werkte hij aan de teksten die zijn alternatieve samenleving moesten vormgeven.

In de bezwerende openingssong ‘Rise’ heten twee bewoners van dat parallelle universum ons welkom, en leggen ze ons uit dat hun maatschappij ontstaan is na een komeetinslag. Het daaropvolgende ‘The tracers’  heeft een hoog shoegaze-gehalte en behoudt dezelfde spanning. We worden uitgenodigd om de komeet van het openingsnummer zelf op te roepen: “Call the comet, ride it so far”.

‘Call the comet’ biedt op muzikaal vlak voor elk wat wils. Het door loeiende gitaren voortgestuwde ‘Hey angel’ is pure rock-‘n’-roll. ‘Hi hello’ is het meest catchy en radiovriendelijke nummer van de plaat, al kan dat laatste van bijna het volledige album worden gezegd. Zij die meer houden van dansbare gitaarmuziek komen aan hun trekken tijdens ‘New dominions’, waarin we opnieuw met twee voeten in Marrs nieuwe wereld terechtkomen: “If I could do anything I’d burn up faster. I’d fast-track through into a new dominion. Don’t go to no paradise after.” Onze persoonlijke favoriet is ‘Walk into the sea’, een song die rustig begint met pianomuziek en langzamerhand opbouwt tot een muzikale explosie. Ook het afscheid wordt in ‘A different gun’ verzorgd door de twee personages uit ‘Rise’. Het nummer is gebaseerd op de aanslag in Nice, maar zorgt toch voor een optimistische eindnoot. “Now we’re holding onto everyone. To be warned by the heat. And we’re taking every day that comes.”

Intelligent opgebouwde melodieuze songs en aanstekelijke akkoordenschema’s maken van het geheel een meeslepend gebeuren. Die muzikale kwaliteit gecombineerd met de inhoud waarover duidelijk werd nagedacht, maken van ‘Call the comet’ Marrs beste solowerk tot heden.