In Canada beperkt de parate kennis over België zich in het algemeen tot Stella Artois, Eden Hazard en Tomorrowland. Niet bijster indrukwekkend, maar spreek de naam Roméo Elvis uit in het bijzijn van jongeren uit Montreal en ze beginnen spontaan ‘Bruxelles arrive’ te scanderen. Waanzin.
Roméo Elvis ontgroeide le plat pays. Hij speelde zowat in elke concertzaal in Vlaanderen en Wallonië en verkocht de AB en Vorst in een mum van tijd uit. Nu ook de Schuer hem geboekt heeft voor zijn tuinfeest in Werchter, besef je dat de top in ons klein landje bereikt is. Ook in Frankrijk is Roméo op weg naar de status van halfgod en dus maakt hij de grove oversteek. Canada.
Die stap lijkt in de eerste plaats logisch, omdat ongeveer een kwart van de Canadezen Frans spreekt, hoofdzakelijk in de provincie Quebec. Het ontbreken van een taalbarrière is inderdaad een van de belangrijkste redenen van zijn succes ginds. Toch een kleine kanttekening: Belgisch-Frans is voor een Canadees als West-Vlaams voor een Limburger. De fans over de plas zullen de typische Brusselse slang als ‘mec’ of ‘des sales kets’ dus niet meteen begrijpen. ‘Sabena’ zal ook geen belletje doen rinkelen, al klinkt het wel lekker exotisch.
Vanwaar zijn succes aan de overkant van de wereld? Traditioneel is hiphop de muziek van de straat, een toegankelijk genre met wereldwijd lokale scenes. In Quebec is dat niet anders, ze hebben er de afgelopen jaren een stevige rapbasis uitgebouwd, met Montreal als epicentrum. Le rap queb, zoals het in de volksmond wordt genoemd, is net als de Brusselse scene erg hecht met collectieven als Dead Obies en La Fourmilière. Ze beheren hun eigen hiphoplabels en zo goed als elke rapshow is uitverkocht. Daar ligt dus een vruchtbare voedingsbodem voor Roméo om zijn zaadje te planten.
Momenteel is de Franstalige rapper Loud bijzonder populair, hoewel hij vooral Amerikaanse voorbeelden nadoet. Ook Franse rappers zijn al langer bekend in Canada, maar Mc Solaar en IAM doen aan Nas en Mobb Deep denken. Roméo heeft hier niet meteen een gelijke. Zijn eigenzinnige stijl maakt hem bijgevolg uniek in het Franstalige milieu.
Zijn rap Belge of BX vibe kenmerkt zich door een overdosis humor, ontwapende eerlijkheid en natuurlijk de typisch Belgische bescheidenheid. In de raps van Roméo zal je haast nooit clichématige onderwerpen als geld of bitches horen. Hij rapt met zijn zware stem over tinnitus en andere persoonlijke problemen, maar doet dat steeds met een kwinkslag. Dat valt in de smaak bij de vriendelijke Canadezen, die vaak de underdog van hun buurland zijn. Roméo’s gekke combinatie van rustigere flows als ‘Diable’ of ‘Dessert’ en agressievere tracks als ‘Ma tête’ of ‘Samy pt3’ maken hem bovendien aantrekkelijk bij een breed publiek. Zowel je vader als je kleine zusje zouden naar zijn nummers kunnen luisteren.
Daarnaast hebben Canadezen natuurlijk ook een internetverbinding. Op de vraag hoe men de Belgische rapper ontdekte, luidt het antwoord in 90% van de gevallen Instagram. Roméo is geen domoor, hij weet waarmee hij bezig is. Zoals het een moderne artiest beaamt, maakt de Brusselaar gretig gebruik van de sociale media. Roméo toont er zich, net als in zijn raps, oprecht en allesbehalve fake. Je-m’en-foutisme ten top. Hij gunt ons een blik in het hoofd van een jonge rapper, inclusief wiet, douaneproblemen en fidgetspinners. Ondanks zijn obsessie met Lacoste, doet hij het hoofdzakelijk zonder sponsors. Een zaligheid in een wereld vol klaargezette posts met achterlijke hashtags.
Bovendien deelt de Brusselaar online regelmatig beelden van zijn liveshows. Zo bouwde hij razendsnel een stevige livereputatie op, met als opvallendste punt zijn veelzijdigheid. Check de intieme liveversies van bijvoorbeeld ‘J’ai vu’ of het uitzinnige publiek tijdens ‘Tu vas glisser’ en bemerk de astronomische verschillen in stijl en aanpak. Roméo Elvis is een geboren performer met tonnen charisma. Zijn shows zien er steevast onmisbaar uit. Ook voor Canadese jongeren. Vraiment chaud.
Verder is er nog een link tussen de rapper en de fans op 6000 kilometer van zijn woonplaats. Zo is de provincie Quebec een buitenbeentje in het immense Canada. Tegenover de rest van het land zijn ze veel meer beïnvloed door de Europese cultuur. De minimumleeftijd om alcohol te mogen drinken is er bijvoorbeeld lager dan de rest van Noord-Amerika, om maar iets te noemen. Canada Day wordt er niet uitbundig gevierd en lang niet iedereen is er fan van ‘mister selfie’ Justin Trudeau. Les Québécois zijn een ras apart en bovendien zeer trots op hun afkomst. Hun status van outsiders binnen eenzelfde land maakt hen verwant aan de Brusselaars. Die voelen zich evenmin begrepen in een “pays qui va mal” en worden eveneens scheef bekeken in de rest van het land. Er is dus een zekere verbondenheid tussen het Brussels Hoofdstedelijk gewest en de provincie Quebec. Fun fact: Montreal en Brussel zijn officieel zustersteden. Als Roméo “On est tous des frères” uitroept, liegt hij niet eens.
Het is van Stromae geleden dat iemand België zo op de wereldkaart wist te zetten. Van Duitsland tot Brazilië over Japan: ongeacht de moedertaal slaagt iedereen er in ‘Alors on danse’ mee te kwelen. Springen ze binnenkort ook mee met le jeune fou uit Linkebeek? De romance tussen Roméo en Canada mondde alvast uit in een langeafstandsrelatie die uitmuntend werkt. De rest van de wereld lonkt. Bruxelles est arrivé.