Met haar vierde langspeler opent de Zweedse indiepop-prinses Lykke Li een nieuw muzikaal hoofdstuk. ‘so sad so sexy’ is doordrenkt van R&B en staat ver van haar succesvol indiedebuut ‘Youth novels’, intussen al een decennium oud. Ook op persoonlijk vlak kende Lykke Li Zachrisson enkele ingrijpende gebeurtenissen: ze werd moeder, verloor haar moeder, verhuisde naar LA en koos een nieuw label.

Maar liefst negen producers, onder wie ex-lid van Vampire Weekend Rostam en Frank Ocean-producer Malay, werkten mee aan ‘so sad so sexy’ en toch klinken de tien nummers als één geheel. Het trieste liefdesthema is een sterke rode draad en komt het duidelijkst op de voorgrond op het einde van het album. Terwijl de trap beat in ‘deep end’, de gastrapper Aminé in ‘two nights’ en vervormde stemmen in ‘hard rain’ domineren, kenmerken de laatste vier songs zich door laid back en ballade-achtige melodieën. Met de melancholie van Lana del Rey, de beats van Lorde en de klanktapijten van Sia slaagt Lykke Li erin om een erg radiovriendelijke plaat af te leveren. Vooral de singles ‘deep end’ en ‘sex money feelings die’ zijn sterke popliedjes met dansbare drums en meezingbare teksten. Ook de titeltrack stelt niet teleur. De ballade ‘bad woman’ heeft wel nood aan wat percussie en legt iets te veel nadruk op het refrein.

Anderzijds mist de gedubbelde en met autotune overladen zang soms haar effect. Hoewel de gearrangeerde stemmen in het begin van ‘hard rain’ veelbelovend zijn, worden ze tot vervelens toe vervormd in de brug. Gelukkig klinken nummers als ‘bad woman’ en ‘utopia’ veel puurder en oprechter. ‘utopia’ sluit trouwens het album af en bewijst dat ook op vlak van producing die er staat.

Een plaat die inderdaad zowel sexy als melancholisch klinkt. Een plaat diens details en producing je koptelefoon meer dan tevreden zullen stellen. Dit nieuwe pad van Lykke Li mag gerust nog wat verder doorlopen, want verandering brengt voldoening. Haar Zweeds accent zal ze (gelukkig) nooit kwijtraken.