Ruban Nielson begint met Unknown Mortal Orchestra stilaan een vaste waarde te worden in de categorie ‘lichtjes geschifte lo-fi rock’. Met drie uitstekende, unieke albums in zijn rugzak komt de Nieuw-Zeelander in Brussel langs om zijn vierde, ‘Sex & food’, te promoten. Wij kunnen al verklappen: ‘Sex & food’ is wederom een spannende episode waarop Nielson het spanningsveld tussen pop, rock en ruwe distortion volledig verkent.
Ruban Nielson is al vaker in Brussel geweest, maar door het touren is zijn cultuurkennis inzake ons dierbaar België voornamelijk beperkt tot de biercultuur. We treffen hem dus aan met een glas excellent bier in de hand en een excentrieke outfit bestaande uit een legging (geen broek volgens Jani), een Hawaii-petje en een lange Parka-jas. Goedlachs vertelt hij ons hoe hij ooit naïef élk Belgisch bier heeft proberen te drinken. “Mensen verdenken me er vaak van een donkere persoonlijkheid te hebben door mijn teksten, maar eigenlijk ben ik gewoon dumb and simple (lacht). Daarom heb ik de plaat ook ‘Sex & food’ genoemd, kwestie dat het publiek de teksten ditmaal niet al te serieus neemt. Ik maak muziek om mensen te entertainen, dat blijft het belangrijkste doel.”
Nochtans was het bij vooruitgestuurde single ‘American guilt’ al van dat. Wij lazen de tekst en dachten aan historische genocides, overheidsbemoeienis en de geplande muur tegen Mexico. Quod non, zo blijkt. “Yeah (zucht). Veel mensen zoeken een overkoepelend verhaal in mijn songs, maar ik hou ervan om losse flarden te schrijven. Een grotere link ontstaat er pas als luisteraars hem zoeken. Neem nu de zin “Even the nazis are crying”, die was gewoon geïnspireerd door een video waarin een bonkige, extremistische skinhead begint te huilen bij het lezen van zijn haatmail. Of er is “Tape over the camera”, een verwijzing naar hoe veel mensen een stukje plakband over hun laptopcamera hangen, waardoor ik het ook begon te doen. En mensen die dit zullen lezen misschien ook (lacht).”
Wanneer Ruban Nielson dan “Viva la México!” scandeert, zit daar wel een straf verhaal achter. Midden in de opnamesessies werd Mexico City, zijn tijdelijke uitvalsbasis, getroffen door een zware aardbeving. “We zaten met alle locals vast in het stadspark en beseften toen hoe onze kredietkaarten slechts een waardeloos stukje plastiek waren, in afwezigheid van winkels of betaalautomaten. We wisten niet wat te verwachten, we waren bijvoorbeeld bang overvallen te worden in de chaos. Na een dag zonder voedsel kwamen de hulpdiensten aan, maar we wisten maar al te goed dat we als allerlaatste in aanmerking kwamen voor hulp, als gezonde, volwassen en westerse mannen (lacht). We staken onze handen uit de mouwen om de tijd voorbij te laten gaan. Toen de nacht viel, begon duidelijk te worden dat er voldoende water en voedsel was. De sfeer werd positiever, tot op het punt dat iemand “Viva la México” schreeuwde en het park uitbarstte in pure euforie, fantastisch was dat. Dus, laat de wereldtop maar raaskallen, Mexico is fantastisch. Niet veel later kwam ik thuis en moést ik iets op tape zetten erover, hoe kapot ik ook was.”
Hoewel Unknown Mortal Orchestra al vanaf het eerste album mensen heeft beroerd, heeft de band in z’n carrière nog maar twee hitlijsten bestegen: de Mexicaanse hotlist en, jawel, de Vlaamse Ultratop. “Echt, dat wist ik zelfs niet (lacht). Hier in Europa zijn de hitlijsten nog bereikbaar, maar op de Amerikaanse popradio raak je niet zonder grote labeldeal. Veel romantiek is er niet aan. Daarom hou ik me niet bezig met de hitlijsten. Ik ben nochtans een pop-persoon. Ik voel dat ik popmuziek maak, maar ik wil geen compromissen sluiten naar de luisteraars toe. Niet omdat ik niet om hen geef, dat is gewoon de methode gebleken die het best aansloeg: muziek maken alsof niemand luistert. Uit nieuwsgierigheid belde ik onlangs met Kevin Parker die all-in is gegaan in de popindustrie. Daarna heb ik besloten dat ik een doommetal-album wil producen (lacht). Niet om de fans te trollen of zo, maar ik denk écht dat ik daarbij iets kan toevoegen met mijn unieke stijl. En het is een fantastisch genre natuurlijk, je hoeft je nooit zorgen te maken over airplay (lacht).”
We polsen nog eens naar de conceptie van ‘Hunnybee’, het beste popnummer dat het grote publiek nooit zal horen, maar wat ons betreft een wereldhit. “Heerlijk, mijn persoonlijke favoriet op het album. Bij elke opname is mijn ultieme doel om de sfeer van de dag op tape te leggen. Die dag was warm en zonnig, met een perfect briesje, dus Jake (de bassist) en ik grooveden gelukzalig de basis op tape. Er zat magie in die opname, en ik besloot er een platonische liefdessong voor mijn dochter van te maken, wat heel erg kan fout gaan (lacht). Maar ik heb de tekstuele valkuilen omzeild denk ik, het is niet creepy maar ook niet te saai. Ik heb er wat edge in gestoken, in de hoop dat mijn dochter er twintig jaar later nog van kan genieten.”
Wie er snel bij is, kan een gelimiteerde editie van ‘Sex & food’ aanschaffen met bijgeleverde devotiekaars. “Een idee van mijn katholieke manager (lacht). Ik ben tegen leiders, en dus tegen cults, maar het is een knipoog naar hoe we soms als rare goeroes afgeschilderd werden in onze beginjaren. Ik denk niet dat Unknown Mortal Orchestra iemands favoriete band aller tijden zal worden, maar zo lang we compleet uniek en herkenbaar blijven in onze sound, zal ik tevreden zijn.” Missie geslaagd.
‘Sex & food’ komt 4.04 uit op Jagjaguwar. Unknown Mortal Orchestra speelt op 28 mei in de AB, tickets zijn nog beschikbaar. Deze zomer staat de groep op Best Kept Secret.