Alle verhalen van de #metoo-beweging brachten een wereldwijde golf van verontwaardiging met zich mee. De tektonische platen van onze samenleving zochten grommend een nieuwe weg en komen kreunend tot stand. Verontwaardiging blijkt nu zonder meer de krachtigste drijfveer voor verandering en genderongelijkheid lijkt intussen even middeleeuws als een guillotine. In navolging van alle vrouwelijke festivalorganisatoren, programmatoren, muziekverantwoordelijken en labelbazen worden de belangrijkste plaatsen binnen ons team voortaan door vrouwen ingevuld. We verzamelden de eerste opmerkingen omtrent deze ontwikkeling op onze redactie. Getuigenissen van Michelle Geerardyn, Hanne Craye, Milena Maenhaut, Naomi Hubert en Iris Wyckmans.
De selectieprocedure verliep transparant en conform volgens de meest vooruitstrevende criteria. “Ten tijde van mijn sollicitatie schreef mijn lief al voor Indiestyle, zo ben ik ook direct kunnen beginnen,” getuigt Hanne. “Bovendien hadden ze nog iemand nodig om aan hun quota te geraken.” Ook onze kersverse chef albumreviews is razend enthousiast over haar functie: “Ik ben hier enkel omdat mijn vader de baas van een platenlabel is.” De hoofdredactrice van dienst geeft prijs dat ze bij haar sollicitatiemail een foto van haar borsten toevoegde. “Die was zo overtuigend dat ik meteen als hoofdredactrice ben aangesteld.” De pechvogel die net naast deze positie greep heeft daar ondertussen wel vrede mee genomen. “Op het moment van de sollicitatie had ik mijn regels, en ik ben zo hard beginnen wenen dat ze mij uit medelijden ook maar een mooie functie hebben gegeven. En een reep chocolade.”
Het nieuwe kernteam heeft een duidelijke en eensgezinde visie in gedachten voor Indiestyle. “Omdat mannen toch eerder wiskundig aangelegd zijn en vrouwen een beter taalgevoel hebben, wilden we graag meisjes om de artikels na te lezen in onze eindredactie.” Naast het puur redactionele werk zal er ook meer ingezet worden op evenementen en promo. “Voor grappige filmpjes die aanslaan bij het grote publiek en de festivalverslaggeving kiezen we de knapste jongens. Dat werkt bij Studio Brussel ook.” Gendergelijkheid blijft voor Indiestyle de belangrijkste prioriteit in alle aspecten van de muziekwereld. “Natuurlijk willen we de mannelijke wederhelft van de mensheid niet helemaal vergeten. We vinden het belangrijk dat de muziekindustrie divers is en ook mannen programmeert, op mannendag bijvoorbeeld. Dan boeken concertorganisaties bands met een mannelijke artiest, eentje is genoeg. Leuk om naar te kijken, een sexy zanger met een engelenstem of een man achter de toetsen. Zo kunnen we de rest van het jaar de helft van de wereldbevolking terug lekker vergeten en de échte vrouwen het werk laten doen.”
Er ontstond even wat tumult rond sommige uitspraken maar uiteindelijk was er toch een unaniem besluit aan het einde van het gesprek. “Mannen horen vooral thuis met weinig kleren aan op albumhoezen, dat verkoopt beter. Én als roadies natuurlijk. Niet omdat ze het sterkere geslacht zouden zijn, maar omdat ze toch ergens hun toxic masculinity moeten kunnen tentoonspreiden.” Pop en r&b blijft een vrouwelijk domein. “We willen liever niet dat mannen daar over schrijven. Laat hen maar rock en elektronica doen, dat is toegankelijker voor hen.”
Het is simpel: mannen krijgen hier ook gewoon een kneep in de kont wanneer ze passeren om koffie te halen voor de hoofdredactrice. Menselijkheid primeert en gaat hand in hand met eenvoudige maatregelen. Mannelijke redacteurs mogen nooit met meer dan twee in eenzelfde ruimte aanwezig zijn voor een periode langer dan drie uur. Zo vermijden we de synchronisatie van testosteroncyclussen, worden oncontroleerbare woedebuien vermeden en blijft de productiviteit op pijl. Indiestyle is klaar voor een nieuw hoofdstuk in de muziekjournalistiek en hoopt dat de rest van de muziekwereld snel volgt.