De Indiestyleredactie gaat regelmatig op zoek naar de markantste nieuwe nummers. Hier zijn er achttien.
U.S. Girls – Rosebud
Als je je afvraagt waarnaar de titel ‘Rosebud’ verwijst, moeten we streng zijn. Schandelijk! Hier zijn geen excuses voor! Stop met je tijd te verdoen en kijk ‘Citizen Kane’. Vul dat gapende gat in je cinefiele kennis. En, o ja, luister daarna dit nummer; het is steengoed. (MD)
Kraus – Reach
Vraag: kan er ooit genoeg shoegaze zijn? Antwoord: neen. (MD)
Lucy Lu – Fakery
Hallo dokter? Ja, het galmt in mijn hoofd en ik zie overal neonlichten. Ja, ja. Ja. Oké. Nee. Nee, die kende ik nog niet. Oké ik zal dat doen, dank u. (Jens)
L7 – Came back to bitch
Samen met groepen als Royal Trux, Hole en Sleater Kinney zorgde L7 voor het nodige oesterogeen in de met testosteron besmeurde grungejaren. Anno 2018 klinken de dames nog even vuil en gretig, alsof de jaren 90 nooit zijn opgehouden. Anachronistisch? Daar lijkt L7 zich ten volle van bewust. Met een vette knipoog en fluo extentions storten ze zich op hun prooi. De titel van deze knaller laat dan ook weinig twijfel bestaan over de reden van hun comeback. (MD)
Kendrick Lamar ft. Vince Staples & Yugen Blakrok – Opps
Er werd de laatste tijd heel wat hype opgebouwd rond Kendricks soundtrack voor de Marvelfilm ‘Black Panther’. Dat leek op papier een goed idee, maar eerdere samenwerkingen met SZA en The Weeknd vielen matig en kleurloos uit. ‘Opps’ is echter vollédig raak en meteen een bevestiging van de gouden synergie tussen Lamar en Staples. Daarbovenop krijgen we nog een strakke feature geserveerd van de opkomende Zuid-Afrikaanse rapper Yugen Blakrok. Productioneel loopt het nummer met een opzwepende housebeat in dezelfde pas als Vince’s ‘Big Fish Theory’. (Pascal)
Half Waif – Keep it out
Wat er na Evan Stephens Halls warrige Facebookpost nu met Pinegrove gaat gebeuren is voorlopig nog koffiedik kijken. Ondertussen mogen we wel spoedig het debuutalbum verwachten van Half Waif, het project van zangeres-toetseniste Nandi Rose Plunkett. Het album heet ‘Lavender’ en komt uit in maart. Als eerste single loste Plunkett deze week de fragiele ballade ‘Keep it out’. Het nummer behoudt in z’n opbouw de elektronica uit Nandi’s ep ‘form/a’, maar dan wel met een laagje berekende bombast. Gelukkig blijft het geheel stijlvol zonder aan intimiteit in te boeten. (Pascal)
Gulfer – Baseball
Een van de leden van Gulfer heeft nog getourd als bassist voor Pinegrove. Dus misschien kunnen we aan hem vragen wat er zal gebeuren na Evan Stephens Halls warrige Facebookpost? Of je kan naar zijn bandje luisteren lol oké. (Jens)
Aylu – Corda 1
Hallo dokter? Ja, kan je dat oplossen met een bruistablet? Ja, ja. Ja. Oké. Nee. Nee, die kende ik nog niet. Oké ik zal dat doen, dank u. (Jens)
Kero Kero Bonito – Only acting
Kero Kero Bonito is terug, maar niet zoals je ze gewend bent. Vroeger stond de groep altijd garant stond voor een ongegeneerde dosis optimisme, in de nieuwe single ‘Only acting’ schuilt er echter een zekere grimmigheid in de sound. Het typische vrolijke geluid van Sarah Midori Perry en co is wel nog aanwezig, maar doorheen zijn speelduur evolueert het nummer steeds meer richting noiserock en op het einde vervalt het zelfs in een experimentele geluidsbrij. Het contrast tussen deze twee muzikale uitersten veroorzaakt een zeer bevreemdende luisterervaring. We zijn niet zeker wat we in de toekomst van Kero Kero Bonito mogen verwachten, maar we zijn alvast erg benieuwd! (Tobias)
Yung Internet – Wie ben jij
Na een hoop eps hebben onze favoriete Amsterdammers van Yung Internet met ‘Long island’ eindelijk een volwaardig album uitgebracht. Een van de meest verslavende nummers daarop is ‘Wie ben jij’, een track die naar goede gewoonte weer smaakt naar het ondergrondse nachtleven. Vooral de hook wortelt zich dankzij zijn aanstekelijke vraag-en-antwoordstructuur vast in ons geheugen. (Tobias)
Bonnie Doon – A lot of things
Allez, we trekken ons weer in gang. (Jens)
Trace Mountains – Cary’s dreams
Volgens een concurrerend magazine zou Trace Mountains betrokken/de baas bij Double Double Whammy zijn. Dat verklaart al deels waarom ik zo geobsedeerd was met de eerste single uit ‘A partner to lean on’. Ook deze ‘Cary’s dreams’ gaat weer vlot binnen. (Jens)
Hatis Noit – Illogical lullaby
Sommige mensen hebben gewoon een uitgebreide vocabulaire. (Jens)
Remember Sports – Up from below
Ken je Sports nog? Nee, niet die Sports, maar die andere. Wel, de DIY-rockers hebben zich omgetoverd tot Remember Sports. Nadat een schare fans op een optreden van de verkeerde Sports bleek te staan leek dat wel aangewezen. Ze mogen dan wel hun naam veranderd hebben, muzikaal blijven de Amerikanen hetzelfde paadje bewandelen; één geplaveid met ruwe, maar vooral hypercatchy lofi-plaatjes. ‘Up from below’ toont dat ze het drie jaar na debuut ‘All of something’ nog niet verleerd zijn. Het is tevens de eerste single uit hun nieuwe plaat ‘Slow buzz’, die op 18 mei uitkomt. (Pascal)
A.A.L (Against All Logic) – Such a bad way
Het zijn hoogdagen voor fans van het vintage Nicolas Jaar-geluid. Iets meer dan een week geleden loste Jaar onder zijn alias A.A.L (Against All Logic) een verzameling nummers die eerder enkel in mixen en dj-sets van de man te horen waren. Daaruit deze ‘Such a bad way’, waarin god himself wordt gesampled. (Pascal)
Janelle Monáe – Make me feel
Hoera, Janelle Monáe is terug! En ze heeft Prince meegebracht. (Pascal)
SOPHIE – Faceshopping
Na ‘Ponyboy’ komt SOPHIE met een nieuwe aanslag op lijf en leden. ‘Faceshopping’ is een nummer dat zelfs niet op ‘PRODUCT’ had misstaan: de instrumentatie lijkt vooral uit potten en pannen te bestaan, terwijl de fundering dan weer als een verre bastaard van trap en harde UK electronica klinkt. De brutaliteit werkt echter weer als vanouds, het refrein is ronduit onweerstaanbaar en de manier waarop SOPHIE de “p” van “shop” uitspreekt is onverklaarbaar aangenaam. (Thomas)
Jacques Greene – Sex with me
Jacques Greene heeft intussen wel een reputatie opgebouwd wat remixes betreft. Denk maar aan die virale ‘White ferrari’-remix van vorig jaar. Nu neemt hij ‘Sex with me’ van Rihanna onder handen en het resultaat is uitstekend dansvloermateriaal, dat baadt in de smooth melancholische house waar de Canadees op zijn eveneens sterke debuutlangspeler ‘Feel infinite’ mee uitpakte. Na een minuut valt er een heerlijk beatje in, en dan is de song pas echt vertrokken. Onmisbaar op al je komende huisfeesten. (Thomas)