Het was aanvankelijk onzeker of het concert van Kelela effectief zou doorgaan. Onheilsberichten over laryngitis en afgelaste concerten waren te lezen op sociale media allerhande. De Amerikaans-Ethiopische zangeres liet het niet aan haar hart/stembanden komen en verzorgde zaterdagavond een uitstekend gechoreografeerd optreden in een uitverkochte Trix-club.
Eerst was het echter aan de sympathieke Tiffany Gouché. De zangeres/producer uit L.A. pakte uit met best te genieten performance gespekt met een welkome dosis humor. Na een trage start leverde een ‘Killing me softly’-cover en enkele soulvolle pieken haar naast een harde kern fans vooraan ook meeval op van de rest van het publiek. Haar diep stemgeluid combineerde ze bovendien knap met enkele meer r&b en trap-geïnspireerde nummers zoals ‘Down’. Een luid applaus toonde Trix dat ze met de Amerikaanse een goede keuze als voorprogramma hadden gemaakt.
Tien minuten na de laatste strofes van Tiffany doofden de lichten en begon de rookmachine op volle toeren te draaien. Op de tonen van ‘Waitin’ vanop haar laatste album ‘Take me apart’ doemde de ster van de avond op. In haar witte gewaad leek ze wel een gospeltrio te vormen met haar achtergrondzangeressen. Haar onverstoorbare, strakke blik en berekende gebaren maakten haar bij momenten onaantastbaar. Haar heldere stem vormde een heerlijk contrast met de zware baspartijen van onder andere het daarop volgende duo ‘Blue light’ en ‘Enough’. Een uitgewerkte choreografie gecombineerd met vaak vlotte overgangen maakten het geheel een uitgedachte maar passionele uitvoering; een uitvoering die overigens vaak niet te onderscheiden was van de albumversies.
Het was op de meer dansbare nummers zoals favoriet ‘LMK’,’Frontline’, ‘Onanon’ en ‘Take me apart’ dat Kelela afweek van de strakke lijn, al moet gezegd dat ze elke noot perfect aanhield. Die dansbaarheid kon het publiek trouwens ook appreciëren. Sterk waren de mash-ups van de Hallucinogen-ep ‘A message’ (een mogelijk onuitgegeven Total Freedom drum-edit) en ‘All the way down’ waar flarden van de Kahn-remix te horen waren. Meer naar het einde toe kwam ook een meer emotionele kant van de zangeres naar boven. ‘Bluff’ opende ze met een openhartige beschrijving van het nummer. Met encore ‘Cherry coffee’ leek Kelela af te sluiten met een gevoelige noot, al was er nog haar allereerste debuutsingle ‘Bank head’ waardoor het publiek opgezweept de koude decembernachtlucht kon opzoeken.
We zagen overigens nog Chokri Mahassine in het publiek staan. Wees dus niet verrast als je tussen de eerste namen van Pukkelpop Kelela ziet staan, althans als Chokri even hard heeft genoten van het optreden als de rest van het publiek.