Tim Vanhamel benadrukt dat het geen comeback is, maar hoe kun je een teken van leven na twaalf jaar stilte anders benoemen? Met drie albums op zestien jaar tijd zal Millionaire niet de belpop-geschiedenis ingaan als productiefste band, waardoor de aankondiging van ‘Sciencing’ (uit op 19 mei bij Unday) ons des te harder doet watertanden. We scherpen dan ook graag onze pennen over de eerste Millionaire-song in twaalf jaar tijd.
Frederik Jacobs: Millionaire is terug, en de groep rond Tim Vanhamel klinkt zowaar niet langer als een Belgisch antwoord op Queens Of The Stone Age. Nee, het hyperschizofrene ‘Im not who you think you are’ – de titel alleen al – voelt aan als een paranoïde koortsdroom bevolkt door hartkloppingopwekkende gitaren en grootse drums. Zelfs zoetgevooisde meerstemmigheid en strijkers kunnen geen soelaas bieden, en lijken de achterdochtigheid net nog versterken. Een heerlijke gitaarsolo probeert zich naar het einde toe nog tevergeefs een weg naar de uitgang te banen. Erg intens allemaal, op het randje van overdadig. De vaak lichtvoetige rock van meer dan tien jaar geleden lijkt plaats te moeten ruimen voor een complexe angstaanval die écht niet voor doetjes is. Interessant, op z’n minst. 3,5/5
Sven Volckerijck: Wie focust op de melodie, hoort in ‘I’m not who you think you are’ een goede rocksong zoals wel meer bands die hadden kunnen schrijven. Millionaire slaagt erin om die te overladen met de sound die van hun vorige plaat ‘Paradisiac’ zo’n meesterwerk maakte. Meer dan tien jaar later klinkt de band nog steeds alsof de samenwerking met Eagles Of Death Metal en Josh Homme van Queens Of The Stone Age de enige logische weg zijn voor de band. In een interview verklaarde Tim Vanhamel dat hij, toen hij de muziek in Costa Rica, schreef, meteen wist dat ze uitgebracht moest worden onder de noemer Millionaire en overweldigd door het geluid van de eerste single begrijpen we dat. Kenmerkend voor de Limburgers, die in een halfnieuwe bezetting spelen, is dat de bijhorende clip ook meteen een juweeltje is. Verwijzingen naar psychedelica, Indische mythologie en horrorfilms (The Shining, Poltergeist en The Exorcist) fascineren je ogen terwijl je oren murw geslagen worden door datgene wat Nirvana ook zo goed kon: een prachtmelodie verbergen in een frontale geluidsaanval. 4/5
Matthias Desmet: Soms is het spijtig dat we in deze rubriek geen videoclips beoordelen, want fuck dit is een trippy dingetje. Ik wil hindoe worden! Nu!!! Over naar het nummer: De wall of sound is dik, té dik, ondoordringbaar en lichtjes irritant. Na drie minuten ontspoort het nummer, en dat mocht gerust wat sneller gebeuren. Hoe strak je rockimago ook moge zijn, echt spannend wordt het pas als je de teugels durft vieren. 3/5
Sigi Willems: Twaalf jaar moest België het weten te trekken zonder zijn spannendste, vuilste en meest geschifte rockband: dat valt qua draagwijdte wel wat te vergelijken met een tocht van veertig jaar door de Israëlische woestijn. Op crocs-slippers. Vandaag verlost Millionaire ons eindelijk uit ons lijden met ‘You’re not who you think you are’ en het blijkt dat ook na twaalf jaar de ingrediënten van hun ontregelde indie stoner-noise-muziek nog ongewijzigd zijn gebleven: een vettige, repetitieve fuzz-baslijn, hypnotiserende synth-strings, een losgeslagen gitaarsolo aan het eind en de kenmerkende, overstuurde vocalen van Tim Vanhamel. Deze elementen zitten in een ietwat lijziger jasje in vergelijking met hun laatste plaat ‘Paradisiac’ uit 2005, meer à la Aldo Struyf’s project van in de tussentijd, Creature With The Atom Brain. We kunnen alleszins op onze twee oren slapen: de mannen zijn terug. 3,5/5