Frontmannen die solo gaan, dat werkt de ene keer al wat beter dan de andere keer. Sommigen gaan te resoluut voor een andere aanpak maar verliezen zich in een artificiële stijloefening. Tim Darcy kiest op ‘Saturday night’ ook voor een andere hoek maar versterkt daarmee enkel zijn eigen beeld. Terwijl hij bij Ought focust op wat er zich in de buitenwereld afspeelt, geeft hij op zijn solodebuut een inkijk in zijn persoonlijke wereld. Een kleinere focus met even grootse emoties.

Muzikaal valt het snel op hoe de plaat in twee delen op te splitsen is in een helft vol vrijblijvende  rammelgitaren en een helft urgenter snarengeweld. Het scheelde niet veel of we hadden het na opener ‘Tall glass of water’ al opgegeven. Niemand heeft nood aan nóg een clichématige lo-fi-rammelgitaarplaat. Het eerste deel kent echter wel een hoogtepunt met ‘Still waking up’, een nummer met overduidelijke Morrissey-echo’s (én een Beatlesverwijzing). Het tweede deel, dat begint na het meanderend instrumentale ‘First final days’, is gelukkig een pak spannender. De rammelgitaren worden ingewisseld voor schertsend gitaargebrak, de drums zijn rudimentair en de volledige sfeer wordt veel dwingender.

Een van de redenen waarom Ought veel succes oogstte met hun releases, waren de teksten van Darcy. Ook op ‘Saturday night’ etaleert de jonge Canadees zijn schrijftalent. Zo haalt hij in het eerste nummer een riviermetafoor aan waar op de rest van de plaat verder naar gerefereerd wordt. In ‘Found my limit’ herhaalt hij “I think I finally found my limit / And if it was deep enough / I would swim in it” als een mantra over een minimalistisch gitaarriedeltje. De herhaling en ijle zang zorgen samen voor een meditatieve sfeer. Uiteraard staat het album ook vol van de analogieën, de een al wat beter dan de andere. Wanneer hij in ‘You felt comfort’ iemands hart vergelijkt met een kamer vol geopende boeken op de grond, pinken wij toch even een traantje weg.

‘Saturday night’ is een album dat bij een eerste luisterbeurt overkomt als een onsamenhangende verzameling songs. Toch toont het album zijn ware aard en coherentie na meerdere luisterbeurten met de teksten binnen handbereik. Tim Darcy kan het dus ook solo (al is nieuw werk van Ought nog steeds meer dan welkom) en bewijst dat zaterdagavonden best een geschikt moment zijn voor introspectie.

Tim Darcy speelt 17 mei samen met Angel Olsen en Riley Walker op Les Nuits Botanique (info & tickets).