Beeld je een boudoir in. Een kamer vol rood fluweel, exotische veren en smaakvolle chaises longues. Het soort plaats waar Lady marmalade over gaat, je weet wel, voulez-vous coucher avec moi. Voeg daaraan een lichtgevende dansvloer toe als die in Saturday Night Fever en laat de iets minder opwindende gedachte ‘betalen voor seks’ weg, en ziedaar ‘Love songs: part two‘. Een fijnzinnig bordeeltje voor zij die liefde prediken op de dansvloer, waar genres innig verstrengeld raken en baby’s maken die even dansbaar als jazzy zijn. Als je je afvraagt: “Who loves you?” Dan weten wij nu stellig te antwoorden: Romare.

Het voorspel, getiteld ‘Who to love?’, bestaat nagenoeg enkel uit een verknipte engelenstem die een heel simpele en niet-sexy beat probeert te verleiden. De gelijktijdig koele en zwoele introsong maakt plaats voor ‘All night’, dat prompt de overgang maakt naar de daad. Dit nummer is opgewonden funk met een baslijn waarbij Curtis Mayfield goedkeurend zou staan heupwiegen. Wanneer het nummer uitmondt in een mix van de meest dansbare funk en de sound van vroege Basement Jaxx wordt de hele 70s vibe net genoeg verwrongen om alles interessant te houden. Romare maakt meteen duidelijk dat zijn liefdesliedjes niets met meligheid te maken hebben. Dit is liefde, puur en onversneden. Hier wordt met gevoel gesampled en toegeëigend. ‘Love songs: part two’ klinkt als een speelplaats, waarbij Romare naast zijn uitmuntende gevoel voor de juiste samples (zie debuut Projections) ook zelf uitvoerend muzikant is. Op ‘Honey’ horen we een 8-bit jazz trip die met de juiste sounds een warm gevoel opwekt in de onderbuik.

Hetgeen deze plaat van hoge kwaliteit maakt is de diversiteit aan nummers die we krijgen voorgeschoteld. De enige echte gemene deler is de extreme dansbaarheid van iedere track. Om het in Harry Potter-terminologie te zeggen: het lijkt alsof Romare een houseplaat maakte waarbij ieder nummer een teug gepersonaliseerde pollyjuice potion heeft genomen. Terwijl ‘All night’ vermomd is als funky soulnummer, doet ‘Who loves you’ zich voor als een undergound clubklassieker van begin jaren 80. L.U.V. zou even goed in Nigeria gemaakt kunnen zijn, door William Onyeabor. Of in Kaapstad door de mannen van John Wizards, terwijl ‘New love’ een sambanummertje is, gemaakt voor Super Mario Bros.

Romare wordt wel eens een curator genoemd die goed uitgedachte muziekcollages maakt en de meest interessante combinaties vindt door het negeren van genreconventies. Met deze plaat bewijst hij zich nu tevens de menselijke tegenhanger van liefdesgod Amor, die eruitziet alsof hij lid is van Subbacultcha en die iedereen aan het schuren krijgt wanneer hij zijn muzikale pijlen bovenhaalt. Voor al uw liefdesfestijnen: ‘Love songs: part two’.

Album verdeeld door PIAS.