Door alle zonneschijn en surprise-releases zou je mogelijk afgeleid kunnen worden van de essentie van het bestaan: denken en droevig zijn. Gelukkig was The Hotelier gisterenavond in het land om ons met beide voetjes op de grond te houden. De Amerikanen hadden gehoopt hun nieuwe album in Antwerpen al te presenteren, maar uiteindelijk bleek het optreden net iets te vroeg op de kalender te staan. Als enthousiast-makertje voor dat aankomende ‘Goodness’ kan het concert dan weer wel tellen.
Want wat voor goeie frontman hebben de emorockers toch. Christian Holden heeft een stevige stem waar luisteraars zich makkelijk aan vast kunnen houden. Terwijl z’n lyrics de diepte en tristesse ingaan, blijven de vocals altijd recht overeind en wanneer de instrumentatie zijn zang dreigt te overstemmen, weet hij er op een bepaalde manier toch zo’n zwiep aan te geven dat het plaatje volledig blijft passen. Over een rots in de branding gesproken. Bovendien zingt de frontman gewoon ook erg goed – beter dan wat je van typische indiebandjes gewoon bent in ieder geval.
Waar veel concerten je doen afvragen wat nu precies de toegevoegde waarde van een liveshow is, naast de centjes en de samenkomst van fans, lijkt de ervaring wel een essentieel onderdeel van het The Hotelier-pakketje. Als het viertal op plaat depri vaak op ontlading laat primeren, dan kiest de band op het podium net voor de omgekeerde aanpak. Dat zorgt ervoor dat een optreden een soort sequel voor het opgenomen materiaal vormt: de ultieme catharsis komt er immers pas wanneer de jongens in het echt aan het werk ziet. De nummers worden zonder al te veel pauzes tegen een rotvaart gespeeld, maar doen dat eerder met de nodige storm und drang, dan op afhaspellende wijze.
Enkel in het iets mindere ‘Weathered’ en in een nieuw nummer komt die aanpak bij momenten rommelig of contraproductief over. De eerste miste de urgentie van het andere materiaal, de andere werd iets te lang gerekt, waardoor onze aandacht in de eerste helft even verslapte. Verder lieten de Amerikanen weinig steken vallen: ook in een kleine, snikhete Antwerpse zaal speelt The Hotelier alsof z’n leven ervan afhangt.