Toen WU LYF in 2012 ter ziele ging, bleef iedereen verweesd achter. Zouden we de excentrieke stem van Ellery Roberts dan echt nooit meer te horen krijgen? Vier jaar later is hij gelukkig teruggekeerd uit het dodenrijk. En hoe. Samen met zijn echtgenote Ebony Hoorn wakkert hij met dit nieuwe project het vuur weer aan dat ooit zo heftig brandde.
Het koppel vormt samen Lost Under Heaven, kortweg LUH, en gooide vorig jaar een soort van manifest op het internet waarin ze de bedoelingen van deze onderneming verduidelijkten. De liefde heeft hen bevrijd van een gedesillusioneerde wereld vol angst en demonen en het kind dat daaruit voortkwam heet ‘Spiritual songs for lovers to sing’.
De opvallende stem van Roberts blijft het onmiskenbare aandachtspunt van zijn muziek. Alleen heeft hij nu een tegenwicht gevonden. Het schorre, droge stemgeluid van de man wordt gepareerd door de luchtige, heldere stem van zijn Nederlandse wederhelft. Dat resulteert in een harmonieus samenspel dat erg goed in de oren klinkt. De woorden die ze uitspreken lijken elkaar te omarmen. Zet daar bombastische klanken en meeslepende ritmes onder en LUH duwt je in de richting van opgetogenheid, neigend naar de uitzinnigheid. De refreinen klinken als ware anthems, waardoor je spontaan zin krijgt om met z’n allen op de barricades te gaan staan tegen het onrecht in de wereld. Ze bieden hoop en voelen bij momenten aan als een bijna sacrale ervaring. De titel ‘Spiritual songs for lovers to sing’ is daarmee een allesomvattende beschrijving. Het past perfect binnen het plaatje van eenheid en evenwichtigheid die ze trachten te bereiken met dit album.
Hun zoektocht naar eenheid spelen ze op een tweeledige manier uit. Enerzijds zwepen ze je met nummers als ‘Unites’ en ‘Lament’ helemaal op en anderzijds zorgt bijvoorbeeld ‘Here our moment ends’ voor een eerder weemoedige stemming. Beide onderdelen vertrekken wel vanuit hetzelfde idee. Of het nu zwaarmoedig of levenslustig klinkt, ze doen het steeds in harmonie, ze zijn steeds een met elkaar. LUH zalft de wonden uit het verleden en kijkt naar de toekomst met een optimistische blik. Slechts eenmaal wordt de opgebouwde climax van strijdlust en de zweem van sereniteit doorbroken en verstoord. Waarom een leuk deuntje als ‘$oro’ uitmondt in een notoire gabberschijf is een raadsel. Gelukkig pikken ze na deze uithaal van ongecontroleerde woede de hartstochtelijke draad snel weer op.
Deze plaat is meer dan een verzameling van nummers. Er zit een uitgewerkte visie achter en LUH slaagt erin om die ook duidelijk over te brengen. Een stukje vers gebakken liefde, overgoten met een sausje van melancholische klanken. De passie druipt er vanaf.
