De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Met Verse Vangst gaan we wekelijks op zoek naar recente Belgische releases die het beluisteren meer dan waard zijn, zonder daarbij oogkleppen op te zetten. Support your local scene!
Je kent Dijf Sanders (foto) misschien nog als de zwartharige van die twee snorrendudes in Teddiedrum: zo’n vijftal jaar geleden hadden ze een vet hitje te pakken met ‘Miami’. Nu maken Dijf en Jason Dousselaere deel uit van The Violent Husbands, en daarnaast was het duo een tijd terug ook te zien op Canvas, toen ze voor Soundtrack door Israël en Palestina trokken, samen met Johannes Verschaeve en Eva De Roovere. Soit, niemand wil eeuwig vasthangen aan vroegere projecten, en dat zal je geweten hebben: Dijf Sanders heeft onder eigen naam net een soloplaat uit, die vanaf deze week ook fysiek beschikbaar is. We kozen voor de titeltrack van ‘Moonlit planetarium’ als visitekaartje, maar het is zé-ker de moeite om het hele album te checken. Donkere, exotische beats, panfluitmelodietjes en coole samples zijn uw deel: vrijwel een unicum in de Belgische muziekgeschiedenis, als je ’t ons vraagt.
Flarden exotica zijn ook te horen op Biezen zijn nieuwste single. Sitarmelodieën bouwen er op een poprockfundament, en maken in combinatie met ‘s mans bezwerende vocals een behoorlijk psychedelisch én catchy geheel van ‘Hangin’ in’. De clip van het nummer weet dat alleen maar te versterken. Eind deze week is er meteen ook Biezens debuutalbum, dat door Alex Krispin werd gemixt in L.A. (da’s de producer van onder meer Daniel Lanois, wiens drummer ook meespeelt op ‘The birds return’). De voormalige Gorki-bassist ziet zijn nieuw ingeslagen weg duidelijk groots, en dat kunnen we eigenlijk alleen maar toejuichen.
Voor het Luikse Cocaine Piss is het allemaal snel aan het gaan. Het punkkwartet brak het voorbije jaar het undergroundcircuit zowat overal af waar mogelijk, en is nu een maandje terug van de opnames van hun debuut. In Chicago. Bij Steve Albini. Je weet wel, die legende die albums deed van Nirvana, Slint en The Jesus Lizard. En van Raketkanon. De 7” ‘Sex weirdos’ is een voorloper van die eerste plaat, met fijne b-sides in de vorm van een Mauro- en Legend-cover. Dat vreemd soort Frenglish van frontvrouw Aurélie maakt het allemaal nog ongemakkelijker, en hier is dat een compliment. Het nummer is waarschijnlijk al gedaan als je bij deze zin bent beland, maar nu kan je ’t evengoed nog eens opzetten.
Beatproducer FRIS uit Leuven leverde altijd al interessante deuntjes af. Van future beats over ambient tot meer (trappy) hiphop: onder andere zijn ‘Frissen ep’ is een mooi bewijs van de man zijn kunnen. Bewijs daarvan is ook dat die cassette uit 2013 ondertussen sold out is. Deze ‘Bounce’ z’n de nieuwste worp, en doet wat denken aan Lefto’s eigen producties, zoals die te horen zijn op DUNKIN’ MUNCHKIN$: een repetitief riedeltje, sfeervolle bassen en vooral een erg meewiegbaar ritme.
Meer electronica om deze week mee af te sluiten: So Sorry is een samenwerking tussen onze eigenste post-hiphoppionier Kassett en de Londense zangeres Faerley. En al blijven ze hier precies wat onder de radar hangen: het duo gooit hoge ogen op Soundcloud, en ook deze ‘3am’ lijkt er in de smaak te vallen. Faerleys vocals maken van de duistere beats een ietwat bevreemdend nummertje, dat tegelijk toch luchtig en dansbaar aanvoelt.