Vorig seizoen kon je in onze Discovery-rubriek dagelijks een nieuw nummer ontdekken, tegenwoordig pakken we het iets anders aan en stellen we regelmatig een band of artiest voor die onlangs ons hart veroverde. Vandaag: Kitchen’s Floor.
Adele is niet de enige die haar leeftijd als ijkpunt voor album- en songtitels gebruikt: ook Matt Kennedy van Kitchen’s Floor laat op elke worp weten hoeveel vingers oud hij dan is en of hem dat nu zint of niet. Meestal is het antwoord negatief, want de Australische band excelleert in het soort postpunk dat ons doet vermoeden dat Brisbane de enige stad down under is met een Brits klimaat. ‘The battle of Brisbane’ is het inktzwarte dagboek van het dagelijkse leven aldaar, een beetje zoals die eerste van Arctic Monkeys, maar dan met enkele vrachtwagens geblaf en vitriool meer.
En toch kruipt het zonnige bloed waar het niet gaan kan. Zijn de eerste drie nummers nog een tocht door een moeras met een gevaarlijke onderstroom, dan breekt in ‘Down’ de hemel open om een relatief heldere lucht te tonen. “Waking up your dead friends”, zingt Kennedy, met een zekere kwaliteit die je bij hem al snel als joie de vivre moet omschrijven. Ook ‘Doomed’ (“Atleast I know now / everyone is doomed”) is meer opluchting en vooruitkijken dan depressie, zij het met het nodige cynisme. Kitchen’s Floor brengt postpunk die zijn teen in alle seizoenen durft te dippen.