Acht podia met drie dagen lang op iedere stage minstens evenveel acts: Pukkelpop is steeds weer verantwoordelijk voor jaarlijkse dosissen keuzestress bij de muzikale omnivoor. Daar wordt dit jaar nog een (serieus) schepje bovenop gedaan, want het festival voegt Baraque Futur toe aan de site, en daarmee ook een negende podium. Op dit ‘minifestival binnen het festival’ gebeurt alles duurzaam en ecologisch verantwoord, van de energievoorziening over de catering tot het vervoer van de muzikanten toe. Er spelen een twintigtal acts en die zijn praktisch allemaal Belgisch. Van elf tot elf kan je dagelijks de sprong wagen in een gevarieerde en experimentele line-up van bands en dj’s die nog net niet in de Wablief?! of Boilerroom kunnen staan, maar verdiend hun talenten wel al mogen etaleren in Chokri’s nieuwe nutty professor labo. Support your local scene!
Nordmann voor de lens van Bert Savels, zaterdag op Pukkelpop!
Donderdag
Grayscale
Zijn naam geeft al een en ander prijs, maar de omschrijving “music that sounds like grown men crying” vat compleet waar Gijs Grondelaers en z’n muziek voor staan. Met niet meer dan zijn stem en gitaar trekt hij je moeiteloos mee in een melancholische trip. Wie zijn driedaagse graag met een rustige intensiteit inzet, trekt donderdagmiddag dus maar beter richting Baraque Futur.
Piquet
Tame Impala in het Nederlands? Geen probleem, zegt Piquet, maar daar houdt het verhaal lang niet op. Ook Tim Vanhamel en Pascal Deweze merkten het authentieke van dit viertal rond de intrigerende frontvrouw Lien Moris op en namen hen onder hun vleugels mee in de studio. Het wordt hoogstwaarschijnlijk een thuismatch voor de band, maar dat belet een niet-Limburger niet om ook af te zakken. Experimenteel zonder twijfel, hoewel de Wablief?! al lonkt.
FCKabul
Nog meer muziek in de moedertaal op donderdag: de broers Dimitri, Joeri en Benjamin Tonon (een drieling!) vuren eclectische elektronische songs in een Limburgs taaltje op u af. Wij waren overtuigd bij de titels alleen al (‘Meisjes moeten kunnen dansen’, ‘Partysnack’). De clip bij die laatste maakte het alleen maar beter. Ze deden blijkbaar ooit de support van ’t Hof van Commerce in de AB, en Flip weet altijd wel waar hij mee bezig is. Moeilijk te zeggen wat er concreet te verwachten valt, maar een teleurstelling kan dit nooit zijn.
NATASJA
Ze is wat moeilijk te googelen zonder eerst op een handvol escortebureaus te stoten, maar na haar Soundcloud gevonden te hebben, was de verwarring snel weg. Deze blonde deerne draait stevige technosets met een experimenteel kantje. Geen zin in pakweg BAAUR en een stampvolle Boiler Room? Natasja is een waardig alternatief om de nacht in te gaan.
Vrijdag
It It Anita
Een mens drinkt al eens minder koffie op festivals. Cafeïne om wakker te worden hoeft op vrijdagmiddag echter geen probleem te vormen: de Baraque Futur serveert vier Luikenaars die er niet naast rammen. Ze zijn gestaag aan een opmars bezig en stonden onlangs nog op Dour. Denk aan de noiserock van Metz, The Jesus Lizard en de landgenoten van The K.
Yellowstraps
Het Brusselse Yellowstraps combineert ambient-sferen à la Mount Kimbie met minder dansbare elektronica, en giet daarover zachte vocals. Zweverig maar steeds meeslepend: die nutty professor weet de pareltjes duidelijk wel uit te kiezen. Perfect voor de vooravond, lijkt ons.
A/T/O/S DJ-set
Afgaande op wat het duo Amos en Truenoys op zijn eigen producties doet – dreigende, verhakkelende elektronica met een triphopkantje bijeenrapen – kan een dj-set van A/T/O/S ook alleen maar interessant zijn.
Zaterdag
The Guru Guru
The Guru Guru is het muzikale equivalent van vingers in het stopcontact, en dat ongelooflijk leuk vinden. Enkel voor de spastische moves en vreemde gezichtsuitdrukkingen van zanger Tom Adriaenssens (zie ook: het nog gefliptere Japan 4) is het eigenlijk al de moeite om af te komen, maar muzikaal is de band minstens even boeiend. Psychotische rock met hier en daar een indie-infuus, toch perfect om die laatste dag op gang te trappen?
The Glücks
Qua bezetting de tegenhangers van The White Stripes, qua geluid diezelfde Jack en Meg gemixt met een Ty Segall die iets meer richting blues gaat. Het Oostendse The Glücks houdt met andere woorden van no-nonsense en knalt er op een halfuur hoogstwaarschijnlijk meer dan tien songs door. Verwacht u aan rondvliegend bier, moshpits en zweet overal: zo hebben we ze het liefst.
Nordmann
We gaan voor three in a row op zaterdag. Zo kan je de pintjes tussendoor gewoon aan Baraque Futur blijven nuttigen. Te veel jazz voor het pure rockcircuit, net te veel rock voor een echte jazzfanaat: Nordmann plukt dan maar de vruchten van beide scenes. Tot hun eigen verbazing kreeg dit virtuoze viertal de tweede plaats op Humo’s Rock Rally in 2014 (met een sax? Serieus?) en werden ze zo écht gelanceerd. Ze stonden binnen het jaar op onder meer Gent Jazz, in de Handelsbeurs en de AB én hun debuut werd gelauwerd door zowat ieder magazine en elke blog. Ze gaan nooit voor minder dan experiment, meeslepende improvisatie en altijd voldoende dansbaar: ‘allen op post’ is een vanzelfsprekendheid.