Helemaal vanuit Australië kwam Flume afgezakt om de main stage af te sluiten op dag 2. Na twee jaar geleden een van zijn eerste liveshows ooit te spelen op Dour is er veel veranderd. De kenmerkende sound veroverde de hele wereld, en zijn invloed op andere elektronische acts is niet te onderschatten. Het is dus logisch dat de organisatie opteerde om hem op The Last Arena neer te poten. Toch hadden wij vooraf onze twijfels of de artiest zo’n groot podium zou aankunnen, en of hij niet beter in een tent had gestaan.
Aftrappen deed hij met de nieuwe single ‘Some minds’, die eerder lauw werd onthaald. Dit kon aan het nummer zelf liggen, maar in het vervolg van de set kwam de vlam ook niet echt in de pijp. Vooral eigen werk kwam vervolgens aan de beurt, echter zonder enige variaties op de albumversies. Uiteindelijk werd dan toch afgeweken van het patroon dat zich in het begin van de set manifesteerde. Zo’n tien minuten werd wat atmosferische muziek gedraaid, waarin kleine hints van nieuw werk te vinden waren. Helaas werd dit eerder avontuurlijke pad verlaten om opnieuw eigen muziek te draaien.
Op zich was Flumes set niet slecht, noch goed. Er trad vooral een gevoel van verveling en te veel herkenning op. Zijn debuutalbum kwam ondertussen al drie jaar geleden uit, en werd (terecht) overal gespeeld. Heeft dit er toe geleidt dat we ietwat te veel Flume hebben gehoord? In plaats van een spannende mix te maken, leek het net iets teveel alsof er voor de gemakkelijke weg werd gekozen.
Check onze foto’s van dag 2 hier. Alle reviews van Dour vind je op onze live-pagina.