Na de passage van A.G. Cook besloten we in Le Labo te blijven hangen om ex-Tri Angle en hedendaags Warp-producer Evian Christ aan het werk te zien. In de aardedonkere tent was het moeilijk navigeren, maar net dat weerspiegelde perfect zijn kenmerkende stijl. De man zelf was zo goed als incognito, verscholen achter een dik mistgordijn. Tijdens de eerder korte set werd eigen werk afgevuurd op het publiek en dat kwam aan als mokerslagen. Bassen zinderden erop los, zonder evenwel overstuurd te klinken. De focus van de set lag bij de sound die eerder tentoongesteld werd op de ‘Waterfall’ ep, met af en toe afwisseling door nummers vanop ‘Kings and them’, waarbij vooral ‘Fuck it none of ya’ll don’t rap’ enorme bijval genoot.
Hoewel het door de heerlijke visuals (denk aan een epileptische FlyLo die zich voor zijn schermen opstelt) moeilijk te zien was, leek alles zo goed als live gespeeld. Die anonimiteit zorgde ervoor dat de muziek volledig in het middelpunt van de aandacht stond. Die duisternis wist het publiek wel te appreciëren. De goedgevulde tent joelde meermaals bij herkenningspunten, waardoor met momenten een klein feestje ontstond.
Het optreden klopte volledig, wat ook grotendeels te verklaren valt door Le Labo zelf. De organisatie van Dour had goed gekeken naar de Castello op Pukkelpop. Resultaat was dat een intieme clubsfeer ontstond, waarin de muziek van Evian Christ het best aardde. De goed uitgedachte set, waarbij beeld en klank hand in hand liepen, toonde aan dat de Brit klaar is voor een stap hoger op de ladder.
Check onze foto’s van dag 2 hier. Alle reviews van Dour vind je op onze live-pagina.