Voor stuiterende postrock en epileptische danspasjes moest je gisteren in VK zijn. De Noord-Ieren van And So I Watch You From Afar speelden er een uitgebreide set waarin nieuwe liedjes broederlijk naast publiekslievelingen werden geplaatst. Dat leverde een gevarieerd maar niet altijd even bezwerend optreden op.
-
And So I Watch You From Afar -
And So I Watch You From Afar -
And So I Watch You From Afar -
And So I Watch You From Afar -
And So I Watch You From Afar -
And So I Watch You From Afar -
And So I Watch You From Afar -
Mylets
Op 6 mei 2015 zakten And So I Watch You From Afar en Mylets af naar de Vaartkapoen in Sint-Jans-Molenbeek voor een stevig rockfeestje. Bert Savels was aanwezig en nam foto’s. Het verslag is van de hand van Mattias Goossens.
Opwarmer van dienst was Mylets, het alias van de Amerikaanse twintiger Henry Kohen. Helemaal alleen borduurde hij met behulp van een batterij loop- en effectbakjes hoekige mathrocknummers in elkaar. Net als het hoofdprogramma zit hij op het Sargent House label, en qua geluid hoorde je dus de nodige overeenkomsten. Na een half uur Mylets te zien tapdansen over zijn pedalen om toch maar alles juist te doen klinken, moesten we terugdenken aan een sketch uit Flight Of The Conchords, waarin de helft van het duo vervangen wordt door een tape. Dat lijkt aanvankelijk niks dan voordelen te hebben, maar live valt het toch niet helemaal mee. Dat was ook het geval bij Mylets, want hoewel hij een erg getalenteerde muzikant lijkt te zijn wist zijn machinerie niet dezelfde vervoering op te wekken als een live band. Volgende keer toch maar een drummer van de straat plukken?
Aan vervoering geen gebrek bij hoofdact And So I Watch You From Afar. De band uit Belfast timmert al enkele jaren aan een livereputatie die overal een talrijke spionkop op de been brengt. In Molenbeek was dat niet anders, wat voor fotogenieke taferelen zorgde wanneer postrockfans op straat tussen de kebabzaken en nachtwinkels hun zelfgerolde sigaretten in elkaar flansten. ASIWYFA was in Brussel om hun vierde album ‘Heirs’ voor te stellen, waaruit meteen de eerste drie nummers van de set afkomstig waren. Die recenste bouwde verder op het opgewektere geluid dat op voorganger ‘All hail bright futures’ zo nadrukkelijk aanwezig was. Het viertal focuste zich wel nog steeds vooral op hun eigen instrument – de zeldzame keren dat de microfoons gebruikt werden, was het voor een soort van groepsversterkend voetbalgejoel.
De set was vooral opgebouwd rond het nieuwe materiaal, dat nog niet al te vertrouwd in de oren klonk. Dat maakte dat de spanningsboog af en toe verslapte, samen met onze aandacht. Wanneer er dan weer een energie-opstoot was in de vorm van het aanzwellende ‘Beautifuluniversemasterchampion’ of ‘S is for salamander’, waarin gitaren onze trommelvliezen langs alle kanten bestookten, kwam die des te harder aan. ASIWYFA moet het hebben van die intensiteit en gedrevenheid en voorlopig kwamen de nieuwe songs er op dat vlak niet erg goed uit. De kans is groot dat we bij hun volgende passage wel helemaal mee zijn, want ondanks het feit dat er zelden een lijn te trekken viel in de hoekige composities, kenden de fans elke tempowijziging of spaarzame kreet vanbuiten.
Die toewijding werd beloond in de bisronde, waarin alle sterkste en meest geliefde nummers van de band passeerden. ‘Eunoia’ trok hun klankenpallet helemaal open waarna ‘Big thinks do remarkable’ voor het grootste meezingmoment zorgde. ‘Set guitars to kill’ was zoals gewoonlijk de splinterbom die zijn naam helemaal waarmaakte. Het weemoedige ‘The voiceless’ deed nog even wegdromen waarna de slotakkoorden en oprechte dank van de band het concert waardig afsloten. Niet de beste passage van de band, maar nog altijd uitdagender dan het merendeel van hun genregenoten.