Op 16 april presenteren Indiestyle & Unday Records je twee geweldige bands in de gezellige Rotonde van de Botanique. Dans Dans bestaat uit drie rotgetalenteerde muzikanten die schipperen tussen jazz, blues en rock en daarbij geen spaander heel laten van je ziel. Hun derde plaat werd onder andere in The Quietus en bij Rough Trade goed ontvangen. Maar ook Yuko deed het in 2014 goed met het dromerige ‘Long sleeves cause accidents’ en dat vieren ze in maart met een Italiaanse tour. Om de heimwee te verdrijven, schrijven ze brieven, foto’s en filmpjes naar het thuisfront en meer bepaald naar onze postbus. Een grote twee weken kan je zo op Indiestyle de band beter leren kennen en je helemaal voorbereiden voor hun Belgische wederoptreden in de Botanique. Tickets en meer info vind je hier.
Deel 1
Yuko vertrekt op tour, naar Italië. We verwachten ons aan opera, drama, falsetto’s, uitgestrekte landschappen, rooms with a view, onderhandelingen op het scherp van de snee.
First stop: Perugia. Een stad op een berg, bedolven onder onverwachte voorjaarssneeuw. Voorlopig geen primavera. Op gladde wegen presenteert zich ook het smalle éénrichtingsverkeer. Buiten het bereik van ons GPS-systeem, maar gelukkig wel binnen dat van onze immer kundige macho-drummer/chauffeur David. Toeteren doe je kort en pulsend (en vooral naar de juiste personen/affiches).
In onze eerste venue, Il Gesto hebben we fans. ‘Hole in the Ground’ wordt als verzoeknummer aangevraagd, niet door een dronken ex-bandlid maar door Italiaanse, gepiercte metalheads.
Niet ALLE locals blijven zwijgzaam onder onze komst. De bindtekst ‘would you be a bit more silent for the last two songs?’ levert een interessante interactie op met een deel van het publiek: ‘No’ schudt men het hoofd van aan de bar. Tijdelijke koppigheid echter, want voor de laatste 2 nummers draaien de broeierige Italianen bij. ‘First Impression’ en ‘A Couple of Months on a Couch’ vullen een muisstille ‘Il Gesto’.
Dag 2 : Het is de laatste keer dat wij een Italiaan bedanken met ‘Gracia’, zijn Engels accent imiteren of veronderstellen dat Frans met een Italiaans accent de zaken vooruithelpen.
Een overgangsdag wordt laat afgesloten aan de pooltafel.
‘s Anderdaags is het tijd om naar het Westen te vlammen: Livorno. Een havenstad met vervallen industrie als decor. In Livorno staat er één waardevolle auto, een witte BMW 335 Cabrio waarbij wij onze trekhaak in de bumper planten.
Onze venue: Cinema Aurora. De zaal deed in het verleden dienst als een communistische- en later als hardcore porn-cinema. Tegenwoordig is het een fraai, sfeervol ingerichte Café-concertzaal.
Niet alle bandleden zijn even uitgerust. ‘One snoring guy is keeping us awake’, delen wij programmator Michele (mi-kee-lee) mee. Onze bassist slaapt de rest van de tour op een matras in de keuken, namen uit de nacht vezelend, afgewisseld met burrelende, diepe geluiden.
Ondanks gebrekkige nachtrust wordt Livorno een hit. Het publiek gaat uit zijn dak en de cd’s vliegen erdoor, briefjes met Sei la Più Bella Ragazza Qui Dentro worden rondgestrooid onder het publiek. En Michéle deelt ons mee dat zijn vriend de wiskundeleraar is van dat meisje. Oepsie…
Euforisch gaan we de nacht in, rijden nog enkele lusjes vrolijk, computergestuurd om.
De keuken davert.
Deel 2
3 dagen, 3 shows, 1500 km
Napoli
‘s Ochtends bezoeken we Herculaneum, een oud-Romeins dorp dat door een uitbarsting van de Vesuvius door 19 meter lava en as werd bedekt.
Geïnspireerd door zoveel oudheid spelen we die avond in de CPA, een kelder in Napoli centrum. Deze houdt het midden tussen de Liverpoolse Cavern en de Gentse Charlatan.
Er komt geen 19 meter lava en as naar beneden. Ook geen 19 man. Al spelen we wel ons beste concert van de tour. Voor het eerst in haar geschiedenis verkoopt Yuko geen cd’s na de show. Bummer.
3 Napolitanen kennen België dankzij onze vernuftige recepten: chocolade en dEUS.
‘So, are we better than dEUS?’
– ‘What kind of question is that?’
Een mens die Napels heeft gezien kan nooit meer treurig zijn.
Foggia
Foggia, hoeveel keer zou dat van Gent naar Hasselt zijn?
Thomas zorgt voor het heerlijke, lichte ontbijt ‘Pasta Vongole’. Wij navigeren ons doorheen de trotse tienermoeders en het Italiaanse verkeer waarin David zich meer en meer in zijn sas voelt. Al zou hij nooit links voorbijsteken door het rode licht op het tegenliggende baanvak…
In Foggia spelen we op een Anti-Fa Squad (anarchistisch festival in een kraakpand). Het is er koud en wij sluiten af om 2u. Yuko staat aangekondigd als een Sloveense band. Dit kan alle kanten uit.
‘Ik heb het koud…’
‘Jasper, stop eens met sexy zijn en doe gewoon een pull aan.’
‘Love happens when you least expect it’. Het dak gaat eraf in Foggia. ‘Long Sleeves Cause Accidents’ is voortaan fysiek aanwezig in de Foggiaanse huiskamers.
Belgica Animalééééééé schreeuwt een schorre stem ons nog na.
Deze nacht slapen we met onze kleren aan.
Lamezia Terme
Het contrast met Foggia kan niet groter zijn.
Super ontvangst, luxe appartement, eten met zicht op zee.
Het is de eerste keer dat we de venue niet sluiten, de alcohol van de dag ervoor nog steeds voelend besluiten we meteen na de show te gaan slapen.
We zakken steeds dieper en dieper in de laars.
Deel 3
‘Uit België, liefhebbers van ons landschap en ontmoedigd door ons machismo, Yuko! ‘
Wij trappen onze Siciliaanse driedaagse af in Barcellona Pozzo di Gotto. Bar Marius staat bekend om haar goede muziekprogrammatie. Het publiek komt vanuit het platteland en diverse randgemeenten aangewaaid.
Kristof’s falsetto’s worden beantwoord met uitzinnige kreetjes,
Jasper’s T-shirt wordt door meisjes met de ogen van het lijf gescheurd. Prachtig.
Een beschonken Marius piloteert ons naar de afterparty een berg verderop, met een door koord samengehouden Fiat. Er is daar niemand, echt niemand.
We eten wel nog croissants.
In Catanië bereiken we het zenuwcentrum van onze tour. Onze Italiaanse bookingsagent Paolo Mei is hier thuis. De show gaat door in Bar Glamour.
Muisstil en talrijk opgekomen wacht het publiek ons op. Feest!
De serveerster draait Yuko-verzoeknummertjes aan de bar. Genietend van de affectie begeven wij ons op de dansvloer.
Als je valt, moet je beginnen lopen.
In de wolken bereiken wij Enna, waar wij onze derde en laatste Siciliaanse show spelen. ‘zijn dat nu maffia’s?’ vraagt Jasper.
Op zich een heel mooi stadje, hoog op een berg met een burcht en zeven kerken.
Enna blijkt de ideale cool down party te zijn. We spelen in een boekenwinkel voor bijpratende bankiers, die blijkbaar veel te regelen hebben. We spelen een bisnummer een half uur na de show op aanvraag van een jongen, hij klapt ‘When you Go Blind’ enthousiast mee. Blijkbaar een populaire song in Italië, we verkopen nog 3 cd’s meer.
Snel, weg van die berg en op de boot.
Wanneer wij terug het Italiaanse vasteland betreden beginnen wij aan een raid van vijf clubs in evenveel dagen tijd.
We rijden steeds noordelijker, het weer wordt steeds beter en idem de shows.
We komen onder andere een 25-jarige Italiaanse tegen die ons uitdaagt voor een drankwedstrijd (die we per toeval winnen), slapen in een loft van een rijkeluiszoon waar we een toernooitje ping pong spelen, eten koude Argentijnse steak en belanden op een radiostation waar een zekere Anna nogal fan is van Kristof (can i come to Rome with you as a groupie?).
Yuko, vanuit Rome. Klaar voor onze laatste week.
Kus naar huis,
we love you
‘neen maar serieus, zijn dat nu maffia’s?’
Deel 4, het laatste deel
In Rome spelen we in een donkere club naast de Aureliaanse stadsmuur. Programmator Fabrizio heeft naast ons concert ook een verjaardagsfeestje gepland. Yuko, the party band.
De show wordt een succes, plaatselijke indie-schwindies hebben over ons gelezen en monsteren ons vanachter hun bril op de eerste rij.
We hebben een dag vrij in Rome. Eén groepslid brengt die slapend door, één is ziekjes en twee doen aan een diepteonderzoek.
De volgende dag mogen wij naar een club in Ravenna die MOOG heet. Onze nieuwsgierigheid wordt geprikkeld – de Moog is onze favoriete synthesizer.
Het wordt één van de smakelijkste shows op onze tour. We zijn volgetankt na onze vrije dag in Rome en Club Moog is volgetankt met nieuwsgierige muziekliefhebbers. KEBANGGG!
In Breganze voorzien wij de Pomopero van een cultuurshot. Twee zusjes werken er aan de bar, en een derde zusje, dat begiftigd is met een artistiekerig oog, maakt affiches en foto’s. De afgewerkte bruschetta’s en elegante cocktails geuren naar Noord-Italië – het mag allemaal ietsje meer kosten. En laat die band maar tokkelen, dat is best gezellig.
Zozo, Triëst. Zoals we vorige week langs de Afrikaanse grens scheerden in Sicilië, scheren we nu langs de Sloveense. Het is bijna gedaan, het was de max. We zijn een betere groep geworden. Als bij wonder zijn we ook betere vrienden. Nog 1 show, en die brengt eigenlijk niets bijzonders. De club is mooi, maar het regent en er zijn blijkbaar veel andere feestjes in de buurt. Wij tikken nog één keer af en geven alles wat we nog hebben. Dat blijkt nog veel te zijn.
Tot de volgende keer.
Volg Yuko verder op hun Facebook.