Op het einde van de maand kijken we al eens graag terug naar de releases van de voorbije weken. Op basis van de quotering die onze recensenten gaven, stellen we dan een overzicht op van de beste albums.
De Mens – Nooit genoeg
De Mens krijgt er nooit genoeg van. Uit onze recensie: “De Mens wordt waardig ouder en levert hier één van zijn beste albums af, onder meer omdat de interne samenhang erg groot is en de kwaliteit geen grote uitschuivers kent. Met twee prachtsongs die het potentieel hebben om uit te groeien tot (semi-)klassiekers, ‘Als je niets hebt’ en ‘Angst’, verdient De Mens, om het in ‘Komen eten’-termen te zeggen, een “dikke vier” (op vijf).”
Ghost Culture – Ghost culture
De revival van de jaren tachtig blijft het goed doen bij muziekcritici. Uit onze recensie: “Kortom, een niet te missen langspeler voor fans die hun elektronische muziek graag geïnjecteerd zien met een flinke dosis darkwave.”
Jib Kidder – Teaspoon to the ocean
Deze collagekunstenaar stond enkele dagen geleden in het voorprogramma van Panda Bear, wij hadden zijn laatste album enkele weken geleden al in het oog. Uit onze recensie: “‘Teaspoon to the ocean’ lijkt het culminatiepunt van zijn métier. Nadrukkelijke referenties zijn afgeschud om te komen tot samengebalde, bezwerende eenheid. Dit is het tipping point waar het verleden een springplank vormt naar het heden en post-ironisch knipogen kantelt naar eigengereid vernieuwen. Collage is niet langer collisie, maar cohesie.”
QUARTERBACKS – QUARTERBACKS
Onze man ging op zoek naar het verhaal achter de korte nummers van QUARTERBACKS. Uit onze recensie: “Het is dan ook een zeer boeiende vaststelling dat de band iets dat op het eerste zicht de zwakte van het werk lijkt te zijn, ombuigt tot zijn sterkte. Bij de eerste luistersessies blijft de indruk hangen dat het gebrek aan lengte de ontoereikendheid om een volwaardig nummer te schrijven verdoezelt. Terwijl het verlangen naar meer net het concept van alle segmenten van de plaat blijkt te zijn.”
Father John Misty – I love you, honeybear
Onze man beschreef ‘I love you, honeybear’ aan de hand van diens markante teksten. Uit onze recensie: ““We’ll have satanic Christmas Eve/And play piano in the chateau lobby.” Laat ons even een beeld schilderen: de muziek van Josh Tillman klinkt namelijk alsof hij met al zijn invloeden (The Band, Beach Boys, Harry Nilsson, Wilco, to name a few) in een spierwit kasteel aan de Amerikaanse westkust is gekropen en daar besloten heeft zijn basisideetjes tot aan het hoge plafond te vullen met orkestrale gezelligheid en weelderige backings.”
Halcyon Chamber – Halcyon chamber
In onze mailbox vallen de gekste gratis dingen binnen. Halcyon Chamber pikten we op en onze man keurde het goed, dus je kan het met een gerust hart downloaden. Uit onze recensie: “In ‘Fading sky’ en zeker in de grootse apotheose ‘Death of the universe’ laat Halcyon Chamber een fraai staaltje van zijn kunnen zien. Een uitstekend opgebouwde spanningsboog doet grote, donkere wolken samenpakken en het einde van het universum lijkt opeens wel heel nabij.”
Jefre Cantu-Ledesma – A year with 13 moons
Nog meer nichewerk komt van Jefre Cantu-Ledesma. Uit onze recensie: “Een klont noise van meer dan acht minuten, ‘The last time I saw your face’, fungeert als forse ouverture. Daarna versnippert het werk in een variatie aan korte stukken, een suite van new-age impressies, flarden Eno en kleurige synths. Lichtstralen priemen door het noisegordijn. Fragiele gevoelens grijpen geleidelijk naar het nekvel.”
Ibeyi – Ibeyi
De zusjes Ibeyi zijn overal, binnenkort zelfs op Werchter of all places, en terecht. Uit onze recensie: “‘Ibeyi’ is, meer dan een doorsnee debuut, een culturele, religieuze en emotionele reis door de levens van twee zussen. De plaat is oprecht, en al blijven Lisa en Naomi binnen hun comfort zone, wij kunnen alleen maar besluiten zoals zij zelf afsluiten in ‘Ibeyi (outro)’: al juichend en klappend.”
Le Colisée – Vie eternelle
We sluiten ook af met Belgen. Onze man had moeite met de muziek van Brusselaar Le Colisée. Uit onze recensie: “Als we ons dan toch aan een omschrijving moeten wagen: de kitschy zottigheid van Connan Mockasin en Metronomy, maar dan gebracht vanop een wolk in een droom vol suikerspinnen.”
