Eerlijk? Allah-Las was heerlijk. Tel de goedklinkende gitaren, heuplosmakende songs én de sfeer in het publiek op en je had niet eens de nochtans talrijk aanwezige weed nodig om een gelukzalige glimlach op je gezicht te toveren.
Maar eerst Eerie Wanda: Marina (geboren in Bosnië, getogen in Nederland) en haar boys deden van nostalgische gitaarpop met dromerige zang. Conga’s wiegden ons even sfeervol exotisch weg, maar over de volledige lijn maakten de Nederlanders een weinig geïnteresseerde, eentonige indruk die het publiek slechts tot een gezapig hoofdknikken wist te verleiden. De band, nochtans met een aardige en bescheiden zangeres, miste een connectie met het publiek en schoot dan ook tekort qua overtuigingskracht.
Allah-Las of de Californische Beach Boys staken de oceaan over met hun schat aan zonovergoten sixties surfpop om te landen in een net niet uitverkochte Gentse Handelsbeurs. Het opzwepende ‘Busman’s holiday’ schudde de gitaren los terwijl de jongens zich klaarmaakten om te verdrinken in hun met galm en echo overgoten geluid. Live worden de vier daadwerkelijke surfers aangevuld met een dude for the dirty jobs die voor de extra touch zorgt met conga’s, maracas, tamboerijn en meer. Dat buiten beschouwing gelaten, klonken de akkoorden vanzelfsprekend goed, de samenzang verwacht getimed en de melodieën simpel maar catchy. Mag het eens eenvoudig zijn?
De Californiërs kregen ons ondanks hun laidback houding enthousiast aan het dansen en de instrumentale stukjes – met conga-solo’s – werkten veel beter dan vroeger. De beachtunes van Allah-Las brachten net iets te veel van hetzelfde om ons niet enkele keren te betrappen op wegdromen en de oude nummers leken toch net iets meer slagkracht te hebben, maar toen de band naar een apotheose werkte grepen ze de aandacht opnieuw met een aantal zangwissels. In de bisronde verliet drummer Matt Correia dan eindelijk terecht zijn plaats om met een viertal maracas in de hand de spotlights op te eisen, waardoor we ons afvroegen of hij al niet gewoon de hele tijd aan het zingen was. Voor de afsluiter trakteerde zanger Michel Michaud ons op een zweterige performance waarvoor hij zijn gitaar inruilde voor tamboerijn en kreeg de band een feestelijke percussie-aanvulling van voorprogramma Eerie Wanda.
Gelukzalige glimlach? Check.
Democrazy programmeert binnenkort onder andere Bed Rugs (6.03, Charlatan), Susanne Sundfør (11.03, Kerk) en Glass Animals (23.03, Handelsbeurs). Alle info en tickets vind je op hun website.