Morgen wordt het startschot gegeven voor de 29ste editie van Eurosonic Noorderslag, het belangrijkste showcasefestival van het Europese vasteland. Indiestyle kan op zo’n evenement natuurlijk niet ontbreken en daarom trekken schrijvers Thomas en Alexander deze week voor vier dagen richting Groningen om er verslag van uit te brengen. Het tweetal bereidde zich ondertussen al goed voor en omcirkelde reeds flink wat namen dat het absoluut wil gaan bekijken. Deze tips delen ze graag hieronder met jullie.
Uiteraard zal je hen ook de ziel uit hun lijf kunnen zien dansen bij Years & Years en zal je hen kunnen terugvinden op de eerste rij bij Indiestyle-favorietjes als Shura, Ibeyi en Låpsley, maar aangezien allen al genoeg aan bod zijn gekomen op de website opteerden ze voor 10 andere interessante acts.
Samaris (foto)
De organisatie van Eurosonic koos dit keer voor IJsland als focusland en dat resulteerde in heel wat fraaie namen op de affiche. Neem nu bijvoorbeeld Samaris dat in 2014 een heel erg onderschat, maar oh zo mooi album uitbracht met ‘Silkidrangar’. Het trio weet tragere electronica, de bezwerende stem van zangeres Jófríður Ákadóttir en het unieke geluid van een klarinet moeiteloos samen te smelten tot een beklijvend geheel.
Vök
Net als Samaris komt Vök uit IJsland, zijn ze met drie en kiezen ze voor slomere electronica. Anders dan die eerste onderscheidt dit trio zich door het gebruik van een saxofoon. In de stem van Margrét Rán horen we zweempjes van Björk en de gitaarlijntjes herinneren ons soms aan The xx. Als zulke referenties je nieuwsgierigheid niet wekken weten we het ook niet meer.
Kiasmos
Ook Kiasmos komt naar Nederland afgezakt vanuit het land dat ons Sigur Rós schonk. Het duo, bestaande uit Janus Rasmussen en Ólafur Arnalds, combineert met verve het beste van beide delen. Hun vorig jaar verschenen debuutplaat vormt namelijk de gulden middenweg tussen het minimalisme van Arnalds en de electropop van Rasmussen. Ten zeerste aangeraden voor fans van Trentemøller, Apparat en zelfs Jon Hopkins.
Low Roar
In 2011 verhuisde Ryan Karazija van Californië naar Reykjavik. Sterk beïnvloed door zijn nieuwe omgeving begon hij muziek te maken als Low Roar met ondertussen al 2 straffe albums als resultaat. Of hij zichzelf nu begeleidt met gitaar of lang uitgesponnen synthesizerklanken, de nummers zijn bijna altijd van een onwaarschijnlijke schoonheid. Als je heel goed luistert met de ogen dicht doen de hogere noten van Karazija bovendien ook wat denken aan de stem van Thom Yorke.
SOAK
In de categorie ‘meisje met gitaar’ moet je zeker langs de achttienjarige Bridie Monds-Watson passeren. Als SOAK bewees de Noord-Ierse met nummers als ‘B a noBody’ en ‘Blud’ dat ze ons zonder al te veel franjes moeiteloos kan inpalmen met haar zachte stem. We duimen ook dat we die waanzinnig mooie cover van CHVRCHES’ ‘The mother we share’ te horen krijgen.
Hinds
Nu we het toch over meisjes met gitaren hebben: wie langsgaat bij Hinds (vroeger Deers) zal maar liefst vier vrouwen op het podium zien losgaan. Muzikaal klinken ze wat als een bravere versie van The Black Lips voorzien van een snuifje Mac DeMarco. Speelvreugde en ongedwongenheid staan centraal bij Hinds, dus we zijn enorm benieuwd hoe de energie van het Spaanse viertal zich zal vertalen naar het podium.
Mourn
De vier leden van Mourn kunnen met hetzelfde vliegtuig als Hinds naar Nederland afreizen. Ook zij mogen Spanje namelijk hun thuishaven noemen. De drie meisjes en één jongen zijn met leeftijden tussen 15 en 18 jaar nog piepjong, maar imponeerden desalniettemin al met een korte doch krachtige langspeler vol grungerock.
Kate Tempest
Ook niet te missen is de Britse woordenkunstenares Kate Tempest. Gezien haar accent lijkt de hiphop van Mike Skinner en zijn The Streets niet veraf, maar toch doet Tempest in de eerste plaats haar eigen ding. Haar afgelopen jaar verschenen ‘Everybody down’ was in ieder geval een stevige voltreffer die we maar al te graag ook live willen ervaren.
BEA
Los van het feit dat ze uit Engelse ouders werd geboren in Amsterdam, weten we niet veel over BEA. Gelukkig staan er wel enkele nummers op haar Soundcloud-pagina, die ons probleemloos overtuigen om haar optreden niet aan ons voorbij te laten gaan. Zo klinkt single ‘Breadwinner’ als het soort electropop waarmee Lydia Ainsworth ons in 2014 aangenaam verraste. We zijn benieuwd of de wolk van mysterie die om BEA hangt deze week dunner wordt.
Talos
SOHN mag dan zelf intussen iets te groot geworden zijn voor Eurosonic, zijn geest dwaalt de komende dagen in Groningen wel overal rond. Bij Aquilo vind je hem terug in de vorm van een productie bijvoorbeeld, bij Talos is de vergelijking qua sound gewoon te groot om te negeren. De Ier mag misschien nog iets origineler uit de hoek komen, met nummers als ‘Tethered bones‘ bewees hij al wel over een gigantisch potentieel te beschikken.