Bij Indiestyle dragen we het promoten van beloftevol talent hoog in het vaandel. Aangezien dit een belangrijk deel van ons mission statement is, willen we jullie nóg beter en sneller op de hoogte te houden van de nieuwste ontwikkelingen in muziekland. Daarom introduceren we dagelijks een nieuwe band/artiest die laatst een fantastisch nummer uitbracht.
Enkele jaren geleden zag ik in Café Video een man die zichzelf Casiotone for the Painfully Alone noemde, en tot gisteren had ik nog nooit een band of nummer gehoord die dat cynisch eenzame gevoel even treffend kon overbrengen dan hoe dat die avond gebeurde. Hello Shark bracht daar verandering in. Tergend traag spuwt Lincoln Halloran zijn gal over enkele geromantiseerde banale herinneringen aan de zoveelste mislukte relatie. Keys twijfelen tussen je liefdevol toedekken of je verstikken uit mededogen, terwijl een kermende synth perfect uitdrukt wat je zou moeten voelen bij het beluisteren van deze tearjerker. Het trio is al enkele jaren vruchteloos bezig, zoals het lijdende muzikanten betaamt, hun albums kan je verder hier ontdekken.