Nog leuker dan lijstjes die dancehall en metal combineren, zijn lijstjes die voorzien werden van een paar alinea’s uitleg. Jona Koekelcoren van onder andere Waste My Records had wat te vertellen over 2014.
1. Fryars – Power
2. FKA Twigs – LP1
3. Kindness – Otherness
4. Oscar & the Wolf – Entity
5. Amatorski – From Clay to Figures
6. Arca – Xen
7. Ariel Pink – pom pom
8. Mac DeMarco – Salad Days
9. Black Anvil – Hail Death
10. Palmistry – Ascensiòn (mixtape)
Kijk, ik heb normaal gezien echt helemaal niets met lijstjes. Maar als ik het kan aangrijpen om m’n mening over muzikale tendensen te verkondigen, what the heck? Here goes nothing!
2014 was mijns inziens een heel eigenaardig muzikaal jaar. Het blijft kennelijk voor de gitaarmuziek (gruwelijk woord) vooral moeilijk om de nieuwe (verwende) muziekliefhebber nog iets nieuws te bieden. Gevolg/daarnaast: de 80s zijn nòg meer terug dan in 2013. Weinig platen overstijgen dit jaar de referentie aan vervlogen muzikale stromingen. ‘Entity’ van Oscar & the Wolf is er zo eentje, net als ‘LP1’ van FKA Twigs en ‘Xen’ van Arca. Er zijn ongetwijfeld nog meer zo’n platen uitgekomen in 2014, maar dit zijn degenen die ik hoorde en meteen opnieuw wilde beluisteren. Een betere graadmeter bestaat er niet, in my humble opinion.
Ondanks de adoratie van velen in m’n directe omgeving, zowat de hele wereld daarbuiten en hun moeders, krijgt ‘Lost in the dream’ van The War On Drugs geen plaatsje in mijn top 10. Als een band een – weliswaar puike – plaat maakt die (op ‘Red Eyes’ na, godsamme, wat een wereldnummer) gebouwd is op een uit de 80’s gerecycleerde sound, en daarmee dé band van het jaar wordt, dan vraag ik me luidop af of dat niet bij gebrek aan beter is. Ooit werd het minste Dire Straits-soundje meteen verguisd door het indiepubliek; nu is het spannend en nieuw. Vreemd, intrigerend, best mooi, al die dingen. Ach ja.
2014 was verder ook het jaar van Amenra. Een verdomd straffe post-metalband trad na vele jaren uit de underground door middel van samenwerkingen met grote modenamen: het mag duidelijk wezen dat ook in 2014 clichés en taboes steeds sneller sneuvelen. Mooi zo. Ook Black Anvil maakte een verdomd sterke plaat met ‘Hail death’. Toegegeven, ze vergt een acquired taste. Maar het wordt stilaan duidelijk: wat mij betreft gebeuren anno 2014 de spannendste dingen in de metal en in de elektronica.
Mac DeMarco (foto) zijn derde, ‘Salad days’, bleek een mooi hoogtepunt in het voorjaar: ook daar weer synths. En een ode aan een Shigeo Sigeto-track uit 1975 (‘Chamber of reflection’). Mac stelt niet teleur. Maar zoveel meer doet ‘ie ook weer niet. Ariel Pink vervolgens; die zit tegenwoordig in de studio, songs voor Madonna te schrijven. Door ‘Put your number in my phone’ kreeg ik meteen zin in ‘pom pom’. Compleet complexloos, originele melodieën, oppervlakkig, dromerig, fijn. Perfect tegengewicht voor mijn overanalyserende geest. Meer moet dat soms niet zijn. Soms.
Fryars en Kindness teren voor een groot deel ook op de 80s: Kindness is op ‘Otherness’ evenwel de Prince-vergelijking ontgroeid en wordt ongetwijfeld op middellange termijn een internationale ster. Niet van Stromae-proporties, maar toch. Een songwriter van internationale klasse is bij deze rechtgestaan.
Hetzelfde gevoel krijg ik bij Fryars: ook al is er een stevige verwijzing naar antihelden als David Byrne, toch overstijgen de songs dat aanknooppunt. Jammer dat z’n concert in de Botanique werd afgezegd; ik keek er enorm naar uit. Misschien zou het een teleurstelling geworden zijn, we will never know.
Tenslotte voeg ik de man van (voor mij) het meest teleurstellende optreden van het jaar aan m’n lijstje toe: in Gent bracht Palmistry een slordig iTunes DJ-setje waarbij ‘ie af en toe een microfoon vastnam en nonchalant begon te zingen. Maar z’n ‘Ascension’ mixtape, sjongejonge, dat is heel andere koek. Daar kan ik naar blijven luisteren. Al mag ‘ie ook als producer nog wel heel wat groeien.
Ziezo, taak volbracht, mijn muzikaal 2014 in een notendop. Zoals u merkt, liet ik bewust geen Waste My Records-platen m’n lijstje binnensluipen – voor een keertje geen promo maken. Fijne kerst alvast!