Na drie jaar is de Belgisch-Nederlandse band Nunki er eindelijk met hun allereerste ep. Vernoemd naar de allerkleinste planeet in ons universum, neemt de groep je mee op een buitenaardse trip naar hun eigen kleine wereld
Nunki start de reis van haar gelijknamige plaat met ‘Paper planes’. De eerste woorden ‘hey you’ doen je onbewust onmiddellijk aan Pink Floyd denken. De sfeer die de muzikanten oproepen met hun zweverig geruis, waarboven zangeres Hanne Torfs nakend eerlijk de kwetsbaarheid van een hopeloos verliefde bezingt, komt beklemmingsgewijs aardig dicht in de buurt van de Britten. Een eerste opmerkelijke pitstop wordt op ‘Hi to the horse’ gemaakt. Het nummer begint met een donkere bas riff waarna op een opgewekte, bijna spottende toon de Caligulaanse gedragsregels tegenover een paard bevelend opgelegd worden: “Say hi to the horse. Say thanks to the horse. Treat him like a lady”. Het hele tafereel wordt nog absurder wanneer Nunki nog in hetzelfde lied venijnig naar de Romeinse keizer als bloeddorstig, ontembaar paard lijkt te refereren.
In ‘Blindfold’ verlaat de groep uiteindelijk de aardse wereld en stort ze zich in een ruimtelijk avontuur vol zacht ritmisch en elektronisch geëxperimenteer. Een allerlaatste blik wordt in ‘Polar bear’ op de kille, onmenselijk geworden aarde geworpen. Zoals hij de rol van protagonist bekleedt in miljoenen songs, is ook hier de onbeantwoorde liefde de boosdoener van de ziel en vormt hij de aanleiding tot het verzinnen van eindeloze allegorieën: “I am the polar bear / I fell in love with an icecold man”, “I have built a house out of blocks of solid snow” / “The sun will break your body”. Een korte, maar majestueuze oosterse apotheose met violen en drums blijft alienachtig nazinderen,
Nunki als album en als collectief vormen op zich al een concept apart. De muziek die band brengt is zo verhalend en expressief, dat ze ongewild allerhande scenario’s in de gedachten van haar luisteraars opdringt. Zonder enige moeite kan eender wie zich laten meeslepen en een eigen interpretatie aan de nummers geven, zonder daarbij juist of fout te zijn. Dat de groep ook een hele sterke live performance, inclusief verkleedpartijen, blijkt te hebben, versterkt enkel maar het beeld van Nunki als statement. Met deze eerste ep is het pad naar hun eigen speciale wereldje vereffend, waarop ze hopelijk nog veel verschillende zijwegen zullen uitproberen, want op het rechte pad der monotonie valt weinig spannends te beleven.
Nunki live aan het werk zien kan binnenkort in Tilburg (Studio, 23.12, info).
