Voor de tweede maal dit jaar staken de dames van La Luz de oceaan over voor een Europese tour. Zagen we ze in de lente nog uitblinken als voorprogramma van Angel Olsen, en zich op het Instant Karma festival ontpoppen tot officieuze top of the bill, brengen ze dit keer hun geladen indiesurf op eigen kracht naar de Botanique. De sfeervolle Witloof Bar lijkt het viertal op het lijf geschreven en het frivole spel dat de band op het podium aangaat met de zuilen geeft aan dat de Seattleites zich erg goed in hun vel voelen.
Het maakt tevens duidelijk dat aan Shana Clevelands schijnbaar lichtjes verveelde gelaatsuitdrukking geen conclusies moeten verbonden worden. Geholpen door de geluidsmix is de frontvrouw in erg goede doen, en weet ze, in schril contrast met haar wat onderkoelde uitstraling, enorm veel emotie in haar zangpartijen te leggen. Hetzelfde kan trouwens gezegd worden over haar flamboyant nonchalante gitaarspel dat al eens een noot durft overslagen, maar door de perfecte, zij het mild onconventionele timing erg veel indruk maakt.
Lena Simon blijkt nog altijd de ideale vervangster van de tourmoëe bassiste Abbey Blackwell, en de vergelijking die we aangaande toetseniste Alice Sandahl eerder al trokken naar Ray Manzarek houdt ons inziens nog steeds steek. Naast de vrolijke frans van het gezelschap schuilt in drumster Marian Li Pino overduidelijk een topmuzikante die met een enorme feeling de boel samenhoudt en de gevarieerde dynamiek dicteert.
Terwijl losstaande single ‘Brainwash’ voorbehouden wordt als bis, put La Luz tijdens de reguliere set niet alleen overvloedig uit ‘It’s alive’ maar ook uit de ‘Damp face’ ep. Verder merken we een drietal nieuwe nummers op die ons alvast doen watertanden naar toekomstig studiowerk. Dansbare surfinstrumentals en up-tempo songs als ‘Big big blood’ en ‘Pink slime’ vinden in een organische afwisseling hun plaats naast slepender materiaal. Waar op deze manier de aandacht de hele performance lang ten volle wordt vastgehouden, strepen we als hoogtepunten de trage, onderhuids broeierige momenten op ondermeer ‘What good am I?’ en ‘Call me in the day’ aan die het publiek als het ware collectief een surreële droomwereld binnenleiden.
We zijn met andere woorden zeer te spreken over de show die La Luz in de Botanique op de planken bracht, en kijken alvast reikhalzend uit naar de volgende keer dat de wind de dames richting onze contreien waait.
De Botanique programmeert binnenkort onder andere Foxigen (03.11), The Orwells (12.11) en Zola Jesus (14.11). Een volledige concertkalender, info en tickets vind je hier.