Twee jaar geleden sloegen Benoît Pioulard en Rafael Anton Irisarri voor het eerst de handen in elkaar als Orcas. Het resultaat was een donker album vol ingetogen ambient popnummers. Voor opvolger ‘Yearling’ werden ze bijgestaan door Martyn Heyne en Michael Lerner, bekend van respectievelijk Efterklang en Telekinesis. Met nummers die voller klinken en meer openbloeien, drukken zij hun stempel merkbaar op het geluid van Orcas.
De ambient opener ‘Petrichor’ dient voornamelijk om de context te creëren waarbinnen deze plaat het best beluisterd wordt: een warme zomeravond, net voor het vallen van de nacht. De meer uitbundige shoegazepop van ‘Infinite Stillness’ neemt het daarna over; met een vleugje Porcelain Raft erin verstopt is dat meteen ook het eerste hoogtepunt van ‘Yearling’. Het daaropvolgende ‘Half Light’ breit daar een aangenaam vervolg aan, waarna het jammer genoeg wat inzakt.
‘Selah’ weet de aandacht niet vast te houden voor de volledige zeven minuten en ook ‘Capillaries’ sleept zich wat naar zijn einde. Gelukkig hebben Pioulard en Irisarri het beste bewaard om mee af te sluiten. Zo ligt de kracht van de plaat verscholen in de laatste vijftien minuten. De nummers leken tot dan toe al eens langs je heen te durven zweven, ‘Filament’ daarentegen komt wél aan. Ondersteund door een langzaam stuwende beat laat Pioulards stem onze armharen voor het eerst rechtkomen. Ook de ambient van afsluiter ‘Tell’ weet ons zonder meer te raken.
Waar voorganger ‘Orcas’ zich er uitstekend toe leende om in het holst van de nacht afgespeeld te worden, herbergt ‘Yearling’ een fijne soundtrack voor de daaraan voorafgaande zonsondergang. Het album begint veelbelovend en slaagt erin – ondanks een dipje in het midden – bijzonder sterk te eindigen, genoeg om ons voldaan achter te laten.
Verdeeld door Konkurrent
