De Canadese band Austra veroverde in 2011 menig hart met hun elektronisch geladen album ‘Feel It Break’ vol synthpophits en lokte vergelijkingen met Florence & The Machine, Zola Jesus en zelfs Kate Bush uit. De opera-getrainde stem van Katie Stelmanis deed monden openvallen en doordat de band intensief toerde, bouwden ze een grondige fanbasis op. Katie & co brachten op 17 juni een nieuw album uit. Hoog tijd dus om de frontvrouw van het zestal eens figuurlijk aan de tand te voelen. We spraken de jongedame voor haar meer dan geslaagde optreden in DOK te Gent op 11 juni.
Indiestyle: Proficiat met het kersverse album. Hoe kwam ‘Olympia’ tot stand?
Katie Stelmanis: Wel, ik denk dat het een erg collaboratief proces was. Ik begon op mijn eentje met het schrijven van demo’s, maar ik ging al snel met die nummers naar de andere groepsleden. Normaal zijn die al bijna helemaal af wanneer ik ermee naar de band stap. Deze keer was dat dus wat vroeger zodat we de liedjes samen ‘vlees’ konden geven. Om dat te doen spendeerden we een hele tijd in een studio in Michigan, ergens in the middle of nowhere in een stadje met maar 5000 inwoners. Daar namen we een maand op en zo kwam het album tot leven.
Indiestyle: Je zegt dat het een meer collaboratief proces was, maar waarom sta je dan alleen op de albumcover?
Stelmanis: Ik denk dat het gewoon heel moeilijk is om een foto te maken waarop zes mensen tegelijk goed staan, maar er staat wel een foto van ons zes aan de binnenkant van de plaat (lacht).
Indiestyle: Hoe zag een typische studiodag er dan uit?
Stelmanis: Die studio in Michigan was in the middle of nowhere, dus woonden we daar even. We sliepen in stapelbedden op de eerste verdieping en op het gelijkvloers was er een grote studio. We stonden op, ontbeten en dan gingen we gewoon naar de studio en begonnen we op te nemen, en daar bleven we tot onze ogen toe vielen. Dan gingen we naar bed en dat was het. Elke dag. Het was wel een leuke tijd, maar het was ook intens. Het was enkel ik, Maya en Dorian. Ik kan niet zeggen dat we elkaar echt beu raakten, maar we hadden toch cabin fever. Het is moeilijk om elke dag in dezelfde ruimte te zitten met dezelfde mensen. Het was echter wel belangrijk voor het schrijfproces dat we moe waren en eigenlijk ook verveeld. Zo krijg je verschillende ideeën.
Alles is vandaag zo vluchtig en snel. Je luistert online naar een nummer en na tien seconden heb je beslist of je het goed vindt of niet
Indiestyle: Wat moeten mensen echt weten voor ze naar de nieuwe telg luisteren?
Stelmanis: Moeilijke vraag (lacht). Op onze Facebook verschijnen al meningen als “Oh, dit album is zo anders dan het vorige!” of “Het is precies hetzelfde als ‘Feel It Break’!”. Mensen zijn zo snel om te oordelen over iets, terwijl ze er misschien nog maar één luisterbeurt op hebben zitten. Ik hoop gewoon dat luisteraars de tijd en ruimte nemen om even neer te zitten en het album een echte kans te geven. En dat geldt eigenlijk voor elk type muziek. Alles is vandaag zo vluchtig en snel. Je luistert online naar een nummer en na tien seconden heb je beslist of je het goed vindt of niet en zet je de song al af. Met ‘Olympia’ hebben we een complete plaat gemaakt. Het is een combinatie geworden van 10 of 12 songs, ik weet het zelf niet (lacht), die echt bij elkaar passen. Ik hoop nu gewoon dat mensen er ook volledig naar zullen luisteren.
Indiestyle: Voel je nu een soort van druk na het succes van je vorige album ‘Feel it Break’?
Stelmanis: Niet echt eigenlijk. ‘Olympia’ is wat we altijd al wilden doen muzikaal gezien. ‘Feel It Break’ was eerder een leerproces voor ons. Het was onze eerste plaat, onze eerste echte release. Met dit nieuwe album voelden we ons zoveel zelfzekerder in de studio en ik ben er helemaal niet gereserveerd over omdat het exact is wat we wilden maken. Dus als mensen het niet goed vinden, jammer dan.
Indiestyle: Wat deed je deze keer anders in vergelijking met ‘Feel It Break’?
Stelmanis: Volgens mij ligt het grootste verschil in de productie. ‘Feel It Break’ werd onmiddellijk opgenomen op de computer en het nieuwe album werd echt in een studio gemaakt. We speelden bijna elk deeltje live op echte instrumenten wat het gewoon een hele andere belevenis maakte. Qua lyrics is ‘Olympia’ ook directer en eerlijker.
Indiestyle: ‘Feel It Break’ maakte bij mij direct een ‘klik’, maar de nieuwe lijkt wat meer tijd nodig te hebben om er echt in te raken. Ik kan mezelf vragen hoe dit komt, maar waarom denk jij dat dit zo is?
Stelmanis: Ik weet het niet, volgens mij is deze cd net meer poppy en directer dan ‘Feel It Break’, maar blijkbaar ben ik verkeerd. Ik liet mijn ouders het album ook horen en ze zeiden: “Ja, we vinden het wel goed”. Een maand later zei mijn vader echter: “Nu vind ik het echt goed”. Hij had ook even tijd nodig om te luisteren. Maar ik weet het dus niet. En het is ook niet slecht dat je er even tijd nodig voor hebt, de meeste van mijn favoriete platen hadden meerdere luisterbeurten nodig om er echt in te raken. Hopelijk geven de mensen het dus een kans.
Indiestyle: Wat is het recept voor een goed Austra-nummer?
Stelmanis: Onze songs moeten werken in verschillende ruimtes. Ze moeten kunnen opstaan in een club, maar thuis door je koptelefoon moet het ook goed klinken. Ik wil songs schrijven die een verhaal vertellen, terwijl de lyrics er niet toe hoeven doen. Het moet ook interessant kunnen zijn zonder lyrics. Ik denk dat het belangrijk is al deze aspecten erin te steken.
Indiestyle: Ik ben iemand die niet echt luistert naar lyrics, wanneer ik dat vertel aan mensen kijken ze altijd raar, maar ik las ergens dat jij ook geen tekstluisteraar bent en het ook voor jou vooral om de melodie en de stemlijn draait. Hoe moeilijk is het dan voor jou om teksten te schrijven?
Stelmanis: Ja, ik ben precies hetzelfde. Alhoewel, ik ben altijd zo geweest, maar meer recent ben ik into platen die echt sterke lyrics hebben. Ze zijn mij zelfs echt beginnen te beïnvloeden. Wanneer ik aan het schrijven was, luisterde ik vaak naar het album van Perfume Genius, hij heeft echt heel mooie lyrics. Ik word altijd al aangetrokken door nummers die een verhaal vertellen. Je hoeft zelfs niet naar de tekst te luisteren, het is gewoon duidelijk en in your face dat je niet anders kan dan de tekst voelen. Vroeger coverde ik liedjes als ‘Crying’ van Roy Orbison of ‘Natural Woman’ van Carole King, nummers waarbij de tekst een groot deel van het nummer en onmogelijk te negeren zijn. Ik wilde nu dus ook zo’n effect met mijn lyrics bereiken. Ik probeerde echt duidelijk en oprecht te schrijven als artiest, maar wel met wat hulp van Sari (Lightman, red.). We schreven apart teksten, maar kwamen uiteindelijk wel altijd samen.
Indiestyle: Aangezien ik dus geen lyrics luister, zal jij me moeten vertellen waarover de plaat precies gaat.
Stelmanis: Het gaat over van alles eigenlijk. Het schetst mijn leven op dat precieze moment en alles waar ik mee te maken kreeg toen. Minstens zes liedjes zijn voor specifieke mensen, waarvoor ik om welke reden dan ook iets wilde schrijven. Ze gaan eigenlijk vooral over ouder worden, en onze plaats vinden in onze gemeenschap en de wereld. We zijn allemaal late twintigers geworden en het is echt helemaal anders dan in je early twenties, wanneer je nog alles kon doen, de hele tijd kon feesten en het er niet toe deed of je geen geld had. Nu komen we aan op een punt waar we de realiteit onder ogen moeten zien en dat is moeilijk.
Indiestyle: En wat is de relatie met de albumtitel ‘Olympia’ dan?
Een vriendin van ons kreeg net een baby toen we de plaat aan het maken waren. We waren ook erg close met de familie gedurende de zwangerschap en de geboorte viel net in het midden van ons recording process. En wilden dat nieuwe leven herdenken met het album. Dus hebben we het gewoon ‘Olympia’ genoemd naar het kind.
Indiestyle: Wat ik me al altijd afvroeg: wanneer en hoe ontdekte je dat je een stem als deze hebt?
Stelmanis: Ik ben gewoon al aan het zingen sinds ik heel klein was. Mijn ouders staken me in een koor toen ik negen of tien was, en vanaf dat punt werd het vanzelf een enorm groot deel van mijn leven, en dat bleef altijd zo. Ik heb er ook nooit anders over gedacht. Een moment waarop ik dacht: “Nu wil ik een zangeres worden” had ik ook niet. Voor ik mijn eigen muziek maakte, was ik klaar om een carrière in klassieke muziek te beginnen. Het was al een deel van mijn leven van sinds ik een jaar of elf was, en zingen was iets waarvan ik wist dat ik het uiteindelijk ging doen.
Indiestyle: Jullie zijn heel vaak op tour. Heeft de vibe van de plaats waar je bent soms invloed op je liveset?
Stelmanis: Nee, ik denk niet dat de stad waarin je bent een invloed heeft. Ik heb heel verschillende shows gehad in verschillende steden. Gisterenavond in Amsterdam was het publiek bijvoorbeeld redelijk gereserveerd, terwijl toen we de eerste keer in die stad waren het optreden in een soort DIY-punkruimte was en de fans daar helemaal wild werden. Ik denk dat het meer afhangt van de vibe van de kamer, de ruimte waarin je bent of welk soort avond het is. DOK hier ziet er eerlijk gezegd wel redelijk punk uit, dus hopelijk wordt het leuk vanavond.
Indiestyle: Kan je je dagen ook een beetje vullen op tour?
Stelmanis: Ja, met slapen. Ik slaap echt veel, en ik probeer beter te worden in lezen. De voorbije tien jaar heb ik echt bijna niets gelezen en ik denk dat mijn hersenen daardoor aan het afsterven zijn. Dus om mijn brein levend te houden, lees ik nu boeken. Verder luisteren we ook veel muziek en podcasts.
We willen omringd worden door gezonde dingen. Het is zo gemakkelijk om ongezond te leven
Indiestyle: Ik stel me voor dat het ook niet gemakkelijk is om gezond te blijven op tournee. Maar ik las ergens dat jullie wel nogal healthfreaks zijn.
Stelmanis: Wel, we proberen gezond te blijven, maar het is niet gemakkelijk. Vaak heb je slaaptekort en word je moe, dan drink je iets om wakker te worden voor de show en voor je het weet drink je elke dag. Op onze rider staat eigenlijk alleen konijneneten. Spruitjes, broccoli, wortels en er staat in het groot op: “No chips or chocolate or candy allowed”. We zijn hier wel erg strikt in, we willen omringd worden door gezonde dingen. Het is zo gemakkelijk om ongezond te leven, maar we doen ons best. Onze droomrider zou er trouwens ook zo uitzien: gewoon gezonde dingen.
Indiestyle: Om af te sluiten, zijn er nog doelen die je wil bereiken met Austra?
Stelmanis: Ik wil gewoon blijven doen wat we aan het doen zijn en hopelijk ook nog wat meer mensen bereiken. Ik heb het album nog niet verwerkt eigenlijk. Wanneer we weer echt aan het toeren zijn, zal ik een beter idee krijgen over wat er nog komt.
Austra kan je binnenkort live zien te Nijmegen (Valkhof Festival, 13-19.07, info & tickets), Biddinghuizen (Lowlands, 16-18.08, info & tickets), Utrecht (Tivoli Oude Gracht, 5.11, info en tickets), Brussel (Botanique, 6.11, info & tickets) en Tourcoing (Le Grand Mix, 17.11, info & tickets).
Album verdeeld door V2