Pukkelpop 2009 staat voor de deur. Als er ook dit jaar weer meer dan 200 namen op de affiche staan hebben we dat voor een groot deel te danken aan programmator Eppo Janssen. Hij zorgde ervoor dat de line-up bol staat van de artiesten die jaar in jaar uit hun opwachting maken op Indiestyle. Dat vraagt natuurlijk om een interview.
Indiestyle: We kunnen er niet meer omheen: het festivalseizoen is volop bezig. Welke festivals heb jij al aangedaan dit jaar? En wat staat er nog op het programma?
SXSW in Austin, Texas is de traditionele starter van het seizoen voor ons. Daar spotten we de bands van morgen. Zelf staken we begin mei nog een editie van Polsslag in mekaar. Naar goede gewoonte slaan we Primavera Sound in Barcelona niet over en All Tomorrow’s Parties in de UK was opnieuw een fijne belevenis. In België doe ik alles van Graspop over Rock Werchter, Cactus, Rock Herk, Dour en Les Ardentes. Ik heb me dit jaar ook gewaagd aan enkele uurtjes Tomorrowland. Binnenkort nog eens een avondje of twee naar de Lokerse Feesten en ik trek vlak voor Pukkelpop nog even naar het Noorse Øya Festival in Oslo.
Indiestyle: Van welke bands was je tot dusver het meest onder de indruk?
My Bloody Valentine op Primavera was fenomenaal en Neil Young bewees daar nog steeds de meester te zijn. The Jesus Lizard kreeg meteen de stempel mee van reünie van het jaar en The Pains of Being Pure at Heart moeten samen met Plants & Animals de prijs van de leukste Primavera-ontdekkingen delen. Holy Fuck en Teenage Fanclub waren mijn persoonlijke hoogtepunten op ATP. Elbow heeft op Werchter dan weer bewezen dat ze met hun intimistische sound heel groots kunnen zijn. Eender waar ik the Hickey Underworld zag waren ze ijzersterk. De set van Rusko op Dour blies me helemaal van mijn sokken en Fever Ray op ons eigenste Polsslag was bevreemdend mooi.
Indiestyle: Zelf bepaal je mee het programma van Pukkelpop. Welke bands wou je er absoluut bij hebben dit jaar?
Toen we vernamen dat Faith No More opnieuw zouden gaan spelen, waren ze meteen prioriteit voor ons. Grizzly Bear speelde de mooiste set van SXSW en moesten op basis van hun nieuwe album absoluut op Pukkelpop! Buraka Som Sistema was op Eurosonic en het Depot hét feestje van het jaar en dus een must voor onze affiche. En ik ben heel benieuwd naar Magnetic Man, het live-project van dubstep-koningen Skream en Benga!
Indiestyle: Er staat weer heel wat vers bloed op de affiche. Hoe ga je op zoek naar nieuwe bands: probeer je in te pikken op hypes die zich al aan het manifesteren zijn (bijvoorbeeld uit de BBC Sound of…-lijstjes), of hou je ervan om zélf bands te lanceren?
Nieuwe bands zoeken doe je puur op buikgevoel, maar je moet je ogen open houden: magazines en blogs lezen, radio luisteren, concerten bezoeken, praten met muziekliefhebbers, platenwinkels bezoeken, … Een showcase festival als SXSW helpt heel zeker, want voor ons blijft het belangrijkste of een groep ook live overeind blijft. Zo zag ik daar vorig jaar Fleet Foxes in een cafeetje voor 50 mensen. Als je de zaal verlaat weet je dat je net een wereldband in wording hebt gezien.
Maar het allerbelangrijkste is om algemeen geïnteresseerd te zijn in wat jongeren de dag van vandaag bezighoudt en dan niet enkel op muzikaal vlak.
Indiestyle: De meest beruchte programmering dit jaar was ongetwijfeld de keuze van Herman Schueremans om Milk Inc. op Rock Werchter te laten spelen. Iedereen heeft er wel een mening over, maar hoe denk jij erover?
Vreemd dat iedereen hier plots een mening moet over hebben. Ik heb er in dit geval eigenlijk geen. Maar misschien even algemeen. Als programmator verlang ik een soort vrijheid om te programmeren wie ik wil en dat geldt net zo voor de ploeg van Herman Schueremans. Als zij vinden dat Milk Inc de juiste band op de juiste plaats is op hun festival, dan is dat hun goed recht om ze te plaatsen. Zo vind ik omgekeerd ook dat ik niet steeds moet uitleggen waarom ik een bepaalde artiest niet wil doen. Die vrijheid moet je een programmator geven. Milk Inc bleek bovendien een succes op Rock Werchter, dus was het een goeie inschatting. Op Pukkelpop zou zulke band in elk geval niet werken.
Indiestyle: In een interview met de Morgen had je het over de invloed van het Internet, blogs en MySpace op de verspreiding van muziek. Iedereen stelt nu zijn eigen playlist samen, zei je, terwijl het vroeger de pers en de platenzaak waren die bepaalden naar wat men luisterde. In hoeverre kan een programmator dan nog zijn eigen stempel doordrukken, wanneer er niet langer zoiets bestaat als alwetende instituten?
Die persoonlijke stempel vind ik in eerste instantie niet zo belangrijk. Ik wil vooral dat een zo breed mogelijk publiek een fantastische driedaagse beleeft. Maar we verwachten anderzijds van het publiek ook dat ze zonder oogkleppen naar Pukkelpop komen en de eclectische line-up volledig ondergaan. We bieden ze een staalkaart van al wat er leeft en zo kunnen ze met acht verschillende podia ook hier hun eigen programma samenstellen, net zoals ze op het worldwide web doen. Uiteraard steekt er wel een heel deel van mijn persoonlijke smaak en interesses in de affiche. Zo zie je dit jaar heel wat artiesten die ik ook in mijn StuBru radioprogramma Duyster koester: Wilco, Bon Iver, Gang Gang Dance, Grizzly Bear, … en niet toevallig zijn My Bloody Valentine, Kraftwerk, The Get Up Kids, Dinosaur Jr. en The Jesus Lizard de groepen waarmee ik als jonge snaak opgroeide en nog vaak op de platenspeler belanden.
Indiestyle: Het lijkt me ook dat de underground scène een beetje aan het verdwijnen is doordat men meer toegang heeft tot massa’s muziek van allerhande genres. Is er nog plaats voor zoiets als cultgroepen?
Een onderstroom zal er altijd zijn. Maar die is gewoonweg een pak makkelijker bereikbaar dan voor de intrede van het internet. En die kan door zo een communicatiemiddel ook veel sneller uitgroeien tot een mainstream fenomeen. Ik denk aan een Crystal Castles. Dat bandje reed van kraakpand naar kraakpand en staat nu op de grote podia van de gevestigde festivals. Uiteraard is er nog plaats voor cultgroepen, maar die blijven dan ook cult. Vaak zeer bewust. Ik denk aan een act als The Microphones die meer dan twee miljoen plays op Last.fm hebben, maar eigenlijk nergens ooit doorbreken.
Indiestyle: En langs de andere kant, is het niet veel moeilijker geworden voor bands om de hype te overstijgen en aan de top te blijven, zoals een U2 of Coldplay?
Ik denk het wel, want onze massaconsumptiemaatschappij drijft op verandering en speelt in op individuele keuzes. Je kan op elk moment van de dag beslissen wat je eet, welk programma je bekijkt, welke muziek je beluistert. Iedere week moet er wel een nieuwe artiest gelanceerd worden. Anderzijds heb ik geen idee wie de volgende supergroep wordt en of er überhaupt wel supergroepen moeten bestaan. Wie eerlijk met zijn muziek bezig is, is een blijvertje.
Indiestyle: We zien je ook geregeld aan het werk als dj, zoals tijdens de Gentse Feesten in de Make Up Club. Hoe zou je die dj-sets omschrijven?
Ik houd van stomende party’s en eigenlijk draai ik het liefst eender wat dansbaar is. Van soul over hevige rock tot pop en electro. Mijn platenkast is een allegaartje van stijlen en in mijn sets weerspiegelt zich dat nogal.
Indiestyle: Je bent al meermaals komen draaien in de Make Up – wat is het dat je zo aanspreekt in die club?
De Club heeft gewoon het sympathiekste publiek dat ik ken. Een publiek dat wil en zal feesten. De vibe is ongezien en dat heeft alles te maken met de ongedwongen sfeer die er heerst. En het is bovendien een jonge, frisse, überhippe bende zonder oogkleppen.